Συλλογική κουζίνα

2017

Νοέμβρης

Συλλογική Κουζίνα στο Τετράγωνο
Ελάχιστα λόγια για την πολιτική συγκυρία
Οι καιροί που ζούμε είναι δύσκολοι. Το κράτος με τον εδώ και 3 χρόνια “νέο και άξιο” διαχειριστή του (την κυβέρνηση σύριζα-ανελ) συνεχίζει να επελαύνει εις βάρος των από τα κάτω τόσο ιδεολογικά όσο και υλικά, στηρίζοντας την αναπαραγωγή των σχέσεων εκμετάλλευσης και την κυριαρχία των αφεντικών. Στο όνομα της περιβόητης “οικονομικής κρίσης” που συνεχίζει να πληρώνεται με το αίμα και τις ζωές των εκμεταλλευόμενων επιχειρείται η εκπλήρωση της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης υπό αριστερή διαχείριση. Γύρω μας παρατηρούμε να επικρατεί η αποξένωση, ο κατακερματισμός, ο κοινωνικός κανιβαλισμός και η διάλυση των σχέσεων έμπρακτης αλληλεγγύης ως ιδεολογική νίκη του κράτους.
Η ανάγκη για τροφή σε αυτές οι συνθήκες
Η καθημερινή κάλυψη βασικών αναγκών, όπως η τροφή, γίνεται ένας αγώνας επιβίωσης· με τον εκβιασμό στους χώρους εργασίας (δουλειά για ψίχουλα και συνθήκες άγριας εκμετάλλευσης), με τον εμπαιγμό στις ουρές των supermarket (τι να πρωτοπάρεις με τρεις και εξήντα;) και με την αναπαραγωγή των κυρίαρχων ρόλων της “αγίας ελληνικής” οικογένειας στο σπίτι (η γυναίκα μαγειρεύει και η υπόλοιπη οικογένεια τρώει). H ανάγκη που έχει κάποιος/α να τραφεί ικανοποιητικά και ποιοτικά εξαρτάται από την χρηματική του/της δυνατότητα, καθώς οι αλυσίδες τροφίμων ελέγχουν απόλυτα τη διακίνηση της τροφής, εμπορευματοποιώντας την ανάγκη αυτή. Έτσι η υπόθεση της τροφής ανάγεται σε ένα ατομικό ζήτημα επιβίωσης που γύρω από αυτήν και τον τρόπο ικανοποίησής της συνεχίζουν να αναπαράγονται κυρίαρχα μοτίβα σχέσεων εκμετάλλευσης.
Συλλογική κουζίνα
Εμείς από την μεριά μας, προσπαθώντας να χτίσουμε μια κοινότητα αγώνα και ζωής, απαλλαγμένη από εξουσιαστικές σχέσεις και σχέσεις εκμετάλλευσης και επιθυμώντας να καλύπτουμε συλλογικά τις ανάγκες μας, προκρίνουμε τις αυτοοργανωμένες δομές αλληλεγγύης και αντίστασης. Μία τέτοια δομή επιθυμούμε να είναι και η συλλογική μας κουζίνα στην οποία προσπαθούμε να καλύπτουμε, με βάση τα παραπάνω προτάγματα, την ανάγκη μας για τροφή.
Λέγοντας συλλογική κουζίνα εννοούμε πως μαζευόμαστε, μαγειρεύουμε και τρώμε όλοι-ες μαζί. Στη συλλογή των υλικών, όπως και στο καθάρισμα, συμμετέχουμε όλοι-ες, με τον δικό μας τρόπο και σύμφωνα με τις δυνατότητές μας. Τα έξοδα της κουζίνας βγαίνουν από το κουτί οικονομικής ενίσχυσης στο οποίο συνεισφέρει ελεύθερα όποιος/α μπορεί. Δεν υπάρχει δηλαδή ορισμένο αντίτιμο. Μοιραζόμαστε τις γνώσεις, τις ιδέες και τη δημιουργικότητά μας γύρω από μία κατσαρόλα καλύπτοντας όχι μόνο την ανάγκη μας για τροφή αλλά και για συντροφικότητα.
 Η συλλογική κουζίνα δεν είναι ούτε συσσίτιο ούτε φιλανθρωπία. Είναι ταξική αλληλεγγύη και αυτοοργάνωση. Παίρνουμε τη ζωή στα χέρια μας και σπάμε τον φόβο που επιχειρούν να μας επιβάλουν. Χωρίς τη διαμεσολάβηση του χρήματος, προτάσσουμε τη συλλογικότητα έναντι της ατομικότητας και της απομόνωσης. Γιατί η συλλογική κουζίνα είναι χώρος συνάντησης και επικοινωνίας για τους αγώνες που δίνονται. Δεν είναι ούτε χόμπι ούτε εναλλακτισμός, καθώς εντάσσεται στον συλλογικό αγώνα ενάντια στην καπιταλιστική αναδιάρθρωση.

Συλλογική Κουζίνα

Κάθε Παρασκευή στις 18:00

στο «Τετράγωνο», Νέας Εφέσου 4

 

 

2016

 



Συλλογική κουζίνα:
από τη φιλανθρωπία στην ταξική αλληλεγγύη

4 χρόνια συλλογική κουζίνα στο Τετράγωνο, Νέας Εφέσου 4, στην κάτω είσοδο του Σκοπευτηρίου. 4 χρόνια προσπάθεια, για να αντιμετωπιστεί, με συλλογικότητα και αλληλεγγύη, η φτώχεια, η ανεργία, η λεηλασία μισθών και συντάξεων, μειώνοντας εμείς οι ίδιοι το κόστος της επιβίωσης (αυτομείωση).
             Γιατί να συμμετέχει κάποια/ος στη Συλλογική Κουζίνα (Σ.Κ.);
Η Σ.Κ. δεν είναι ούτε συσσίτιο ούτε φιλανθρωπία. Είναι ταξική αλληλεγγύη και αυτοοργάνωση. Παίρνουμε τη ζωή στα χέρια μας, σπάμε τον φόβο που επιχειρούν να μας επιβάλουν, χωρίς τη διαμεσολάβηση του χρήματος, προτάσσοντας τη συλλογικότητα έναντι της ατομικότητας και της απομόνωσης.
Στη Σ.Κ. μαζευόμαστε, μαγειρεύουμε και τρώμε όλοι μαζί. Στη συλλογή των υλικών, όπως και στο καθάρισμα, συμμετέχουμε όλες/οι. Τα έξοδα της κουζίνας βγαίνουν από το κουτί οικονομικής ενίσχυσης, στο οποίο συνεισφέρει ελεύθερα όποιος/α μπορεί, και δεν επιδοτούνται από τη «φιλανθρωπία» των προγραμμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης μέσω των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, των δήμων και της εκκλησίας. Επιλέγουμε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια, στηριζόμενοι όχι σε ειδικούς ή ελεήμονες. Μοιραζόμαστε τη γνώση, τις ιδέες και τη δημιουργικότητά μας γύρω από μια κατσαρόλα, καλύπτοντας όχι μόνο την ανάγκη μας για τροφή αλλά και για συντροφικότητα.
Γιατί η μείωση του κόστους ζωής δεν γίνεται στις ουρές των αλυσίδων τροφίμων, αναζητώντας προσφορές. Γιατί η αντιμετώπιση της φτώχειας και της ανεργίας δεν είναι ούτε ατομική υπόθεση ούτε γίνεται με το να αναθέτουμε στους ισχυρούς την επίλυση των προβλημάτων μας. Έτσι η συμμετοχή στη Σ.Κ. δεν είναι πράξη για την οποία κάποια/ος ντρέπεται. Αποτελεί συνέχεια – μες στην ιστορική ασυνέχεια – των μορφών οργάνωσης της ταξικής αλληλεγγύης.
Γιατί η συμμετοχή στη Σ.Κ. είναι χώρος συνάντησης, επικοινωνίας για τους αγώνες που δίνονται. Δεν είναι ούτε χόμπι ούτε εναλλακτισμός, καθώς εντάσσεται στον συλλογικό αγώνα ενάντια στην καπιταλιστική αναδιάρθρωση.
Γιατί η συμμετοχή στη Σ.Κ. αποδεικνύει ότι μες στην κρίση του συστήματος, αν λειτουργούμε συλλογικά, μπορούμε και να καλλιεργούμε τη γη, όπως γίνεται στον απελευθερωμένο αυτοδιαχειριζόμενο χώρο της Βίλας Ζωγράφου και να τροφοδοτούμε τις Σ.Κ. των γειτονιών μας.
Γιατί η συμμετοχή στη Συλλογική Κουζίνα δείχνει το μονοπάτι για την ενότητα γύρω από το τραπέζι σε μια ζωή που επιχειρούν κυβερνήσεις και αφεντικά να την κατακερματίσουν, να υψώσουν φραγμούς ανάμεσα στους καταπιεσμένους, χωρίζοντάς τους, ώστε να είναι αδύναμοι και μόνοι, ευάλωτοι στην ιδεολογική χειραγώγηση από τα μέσα μαζικής εξαπάτησης.
Από όλες/ους μας εξαρτάται αν αυτή η προσπάθεια θα συνεχιστεί και θα διευρυνθεί, ενταγμένη στον αγώνα ενάντια στην καπιταλιστική αναδιάρθρωση και στις επιπτώσεις της. Δεν φοβόμαστε, δεν εγκλωβιζόμαστε στους τέσσερις τοίχους μπρος στη νάρκωση της τηλεόρασης, απαντάμε με ταξική αλληλεγγύη, αυτοοργάνωση και συλλογικότητα…
2015






Οκτώβρης 2014



Σεπτέμβρης 2014



Κάθε Τρίτη μεσημέρι κατά τις 2…

Ένας περίεργος σαματάς ακούγεται από ‘κει κάτω. Δυο τρεις άνθρωποι κατεβαίνουν τα σκαλιά στη Νέας Εφέσου 4 και συνωμοτούν. Λένε για συνταγές, για σουπερμάρκετ, για κάτι λαχανικά από τη βίλλα(;)…
Σε λίγο θα βγουν από εκεί αποφασισμένοι και θα χωθούν στις λαϊκές και στα μπακάλικα της γειτονιάς μας. Και δε θα αργήσουν να εμφανιστούν ξανά για να βάλουν μπροστά τα σχέδια τους. Κι ύστερα από κάποια ώρα, μυρωδιά τσιγαρισμένου κρεμμυδιού, σοταρισμένων λαχανικών, ντομάτας ώριμης που βράζει μέχρι να δέσει και να γίνει σάλτσα. Και αν κάνεις και κοιτάξεις μέσα από την ανοικτή τους πόρτα, θα δεις διάφορους ανθρώπους, άλλους κάθε φορά, μα γνωστές φιγούρες στη γειτονιά. Τριγυρίζουν λοιπόν εκεί μέσα και πλένουν λαχανικά, τρίβουν ντομάτες, κόβουν ψωμί, ψήνουν, βράζουν, τηγανίζουν και έπειτα, μόλις γίνει το φαγητό, το βάζουν έτσι με τις κατσαρόλες και τα ταψιά σε ένα μεγάλο πάγκο!
 Όσο λοιπόν γίνεται όλη αυτή η φασαρία, διάφοροι άλλοι καταφθάνουν και παίρνουν θέση γύρω από τα τραπέζια, κουβεντιάζουν, πίνουν κάνα ποτηράκι και πού και πού βάζουν και καμιά μουσικούλα.
Ξαφνικά συνήθως στις 3:30 με 4 που το φαί είναι έτοιμο, σηκώνονται ένας ένας και πλησιάζουν το πάγκο με το φαγητό. Παίρνει ο καθένας το πιάτο του, βάζει μια μερίδα φαγητό, παίρνει τη σαλάτα του, το ψωμί του και επιστρέφει πάλι πίσω στο τραπέζι.
Τότε να δεις χαμός. Γιατί τώρα είναι πολλοί και δε σταματούν τη κουβέντα ούτε όταν τρώνε. Γιατί όλο αυτό, μοιάζει περισσότερο με γιορτή παρά με μεσημεριανό γεύμα. Και ξαφνικά θα πεταχτεί κάποιος από αυτούς και θα φωνάξει «ποιοί θα μαγειρέψουν την επόμενη φορά;». Συνήθως δε του δίνουν σημασία και κάνουν ότι δεν άκουσαν, αλλά αυτός επιμένει «ποιοί  θα μαγειρέψουν την επόμενη φορά;». Και τότε  αρχίζουν να συνεννοούνται όσοι είναι παρόντες και βγαίνει η ομάδα που θα αναλάβει την κουζίνα την επόμενη Τρίτη. Ώσπου έρχεται η ώρα του καθενός, να σηκωθεί απ΄το τραπέζι και να μοιραστεί με τους υπόλοιπους τον καθαρισμό του χώρου, πλένοντας το πιάτο του και πιθανόν κάποιο μαγειρικό σκεύος που έχει ξεμείνει στο νεροχύτη.
 Και επειδή πολλοί θα αναρωτηθούν «μα πού βρίσκουν τα λεφτά για τα ψώνια της κουζίνας;», ας μη βιαστούν να γεμίσουν με εκατομμύρια ψύλλους τους κόρφους τους. Μα να κοιτάξουν καλύτερα και να δουν αυτό το στρογγυλό πλαστικό κουτί που υπάρχει στην είσοδο. Αυτό με το κίτρινο καπάκι. Το κουτί αυτό είναι ο ιδιότυπος κουμπαράς τους, που όταν πάνε για ψώνια τον αδειάζουν, και όταν ο φεύγουν, φροντίζει ο καθένας, σύμφωνα με τις δυνατότητες του, να αφήσει κάτι. Έτσι κάθε φορά ο κουμπαράς βρίσκεται γεμισμένος και μπορούν να αγοράσουν ό,τι χρειάζονται. Δε ζητιανεύουν, δε δίνουν σε κανένα ελεημοσύνη, αλλά είναι όλοι μαζί και αντιμετωπίζουν τις ό,ποιες δυσκολίες. Αγωνίζονται και στέκονται με αξιοπρέπεια, χωρίς να κρύβονται και να σκύβουν το κεφάλι.
Αυτή η κατάσταση όμως δεν υπάρχει μόνο στη Καισαριανή, αλλά και στις διπλανές γειτονιές του Βύρωνα και του Ζωγράφου. Και επειδή όλοι αυτοί βρίσκονται στους αγώνες των γειτονιών μας, και όχι μόνο, έχουν σκεφτεί και έχουν φτιάξει και ένα μπαξέ με λαχανικά για να τροφοδοτούν τις κουζίνες τους. Στο κατειλημμένο έδαφος της βίλλας Ζωγράφου, έχουν δουλέψει τη γη, έχουν φάει ώρες ατελείωτες για να σκεφτούν πώς μπορεί να λειτουργήσουν και έχουν φυτέψει ντομάτες, πιπεριές, μαρούλια και άλλα ζαρζαβατικά, όπως τα κάνανε παλιά οι παππούδες μας. Και τα έχουν καταφέρει. Γιατί από τη φετινή παραγωγή, καλύπτανε σε μεγάλο βαθμό τις ανάγκες της κάθε κουζίνας σε λαχανικά. Τουλάχιστον οι ντομάτες τους, έχουν πραγματικά ξεπεράσει κάθε προσδοκία, αφού δε μπορούν πια να φάνε άλλες και τις κάνουν σάλτσα.

Αυτά γίνονται κάθε Τρίτη το μεσημέρι από τις 2 στο ¨τετράγωνο¨ στη Ν. Εφέσου 4 και οι πόρτες είναι ανοιχτές σε όποιον θέλει να γνωρίσει τον αγώνα μέσα από την κουζίνα.   




Κάθε μέρα ακούμε για συσσίτια


Συσσίτια για άστεγους, απόρους, φτωχούς, για μη έχοντες που την κεφαλήν κλίνη. Για ανέργους  και καταθλιπτικούς. Για ανθρώπους που ψάχνουν στα σκουπίδια για μια μπουκιά φαΐ. Συσσίτια, εν τέλει, για όλο τον λαό.
Μια μπουκιά φαΐ που, εν είδει ελεημοσύνης, τη χορηγούν όλοι οι επονομαζόμενοι  «θεσμικοί φορείς». 
Από τον δήμο και την εκκλησία, τα καλάθια ελεημοσύνης στα σούπερ μάρκετ με τη χορηγία του ΣΚΑΪ, μέχρι τα γειτονικά μας ΥΜΕΤ και τους ναζιστές της χρυσής αυγής, όλοι, βάλθηκαν να μας ταΐζουν.
Κι αφού μας ταΐσουν μισαλλοδοξία, ατομικότητα, ρατσισμό, αφασία, οσφυοκαμψία και ρουφιανιλίκι, στο τέλος μάς χορταίνουν με προπαγάνδα ότι η φτώχεια, η εξαθλίωση και η ανεργία είναι αναγκαία για τη σωτηρία του τόπου!

Στις ουρές της ελεημοσύνης και της αφασίας, λοιπόν,βρίσκεται η ζωή που ονειρευόμαστε;


Αν ναι, μη διαβάσεις παρακάτω. Πέταξέ την ανακοίνωση στα σκουπίδια. Γιατί, αν τη διαβάσεις και αποφασίσεις να συμμετέχεις, πιθανά να συναντηθούμε. Και τότε, όλοι μαζί, μπορούμε να κάνουμε πράγματα και θαύματα που δεν θα έχουν καμιά σχέση με την, ακόμη και την εποχή της δήθεν ευημερίας, μίζερη και φοβισμένη ζωή μας. Μπορεί, δηλαδή, να εμφανιστεί μπροστά μας ένας άλλος κόσμος. Ο κόσμος της αυτοοργάνωσης, της αλληλεγγύης, της αντίστασης, της ισότιμης συμμετοχής, των συνειδητών σκέψεων και πράξεων, των συλλογικών αποφάσεων.

Σε αυτόν  τον κόσμο οι λέξεις αυτές δεν είναι απλώς... «λέξεις». Παίρνουν σάρκα και οστά σε δομές που δεν έχουν σχέση με κανενός είδους φιλανθρωπίες ή ελεημοσύνες.

Μετουσιώνονται σε ανταλλακτικά  χαριστικά παζάρια, σε αντι-εμπορευματικές πολιτιστικές εκδηλώσεις, σε εργαστήρια αυτομόρφωσης, σε μπαξέδες παραγωγής τροφής στη γη που απελευθερώνεται, σε συλλογικές κουζίνες.

Ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για συλλογικές κουζίνες

Η συλλογική κουζίνα είναι δομή άκρως πολιτική, γιατί όλα όσα κάνουμε είναι πολιτικά. Όχι κομματικά, όχι διαμεσολαβημένα, όχι θεσμικά αλλά πολιτικά. Γιατί,  όταν μαγειρεύουμε συλλογικά, τρώμε συλλογικά, καθαρίζουμε την κουζίνα μας συλλογικά, ερχόμαστε σε επαφή, σπάμε το φόβο και προετοιμάζουμε τη ζωή μας για έναν άλλο κόσμο. Έναν κόσμο που δεν έχει καμιά σχέση με κοινωνικά συσσίτια, κοινωνικά παντοπωλεία, κοινωνικούς κοιτώνες και όλους τους κοινωνικούς οίκους ενοχής που μάς πλασάρει ένα σύστημα που καταρρέει.
Έναν κόσμο που εμείς νιώθουμε πως αναδύεται...


















2015


Κάθε Τρίτη από τις 2.00μμ...

Το τελευταίο διάστημα ερχόμαστε διαρκώς αντιμέτωποι με νέα μέτρα, κόψιμο συντάξεων, χαράτσια, απολύσεις και αυξήσεις στα είδη πρώτης ανάγκης.Ένα συνολικό κλίμα τρομοκρατίας έχει εισβάλει στα σπίτια και στις ζωές μας. Όμως ο τρόμος αυτός πρέπει να πάψει να μας καθηλώνει και να μας εγκλωβίζει στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού μας.
Προσπαθούμε καθημερινά να σπάμε το φόβο που μας έχουν επιβάλει χτίζοντας δεσμούς αλληλεγγύης και συλλογικότητας στις γειτονιές μας, δημιουργώντας αντι-δομές, όπως το χαριστικό ανταλλακτικό παζάρι κάθε πρώτο Σάββατο του μήνα, το αυτοοργανωμένο καφενείο του Σαββάτου, προβολές, αλληλέγγυα μαθήματα ραπτικής, αντι-δομές οι οποίες καλύπτουν τις ανάγκες μας χωρίς τη διαμεσολάβηση του χρήματος προτάσσοντας τη συλλογικότητα έναντι της ατομικότητας και της απομόνωσης.
   Σε αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, ξεκινάμε κάθε Τρίτη, συλλογική κουζίνα στη γειτονιά μας. Λέγοντας συλλογική κουζίνα εννοούμε πως μαζευόμαστε, μαγειρεύουμε και τρώμε όλοι μαζί. Στη συλλογή των υλικών, όπως και στο καθάρισμα, συμμετέχουμε όλοι, ο καθένας με το δικό του τρόπο και σύμφωνα με τις δυνατότητές του. Τα έξοδα της κουζίνας βγαίνουν από το κουτί οικονομικής ενίσχυσης στο οποίο συνεισφέρει ελεύθερα όποιος/α μπορεί. Δεν υπάρχει δηλαδή ορισμένο αντίτιμο.
  Δεν περιμένουμε φιλανθρωπίες και συσσίτια ή το δήμο να διαχειριστεί τη μιζέρια μας. Επιλέγουμε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια, στηριζόμενοι όχι σε ειδικούς ή ελεήμονες αλλά στις δικές μας δυνάμεις επιλέγοντας τη συλλογική κουζίνα και ως τρόπο μείωσης του κόστους ζωής μας.
Μοιραζόμαστε τις γνώσεις, τις ιδέες και τη δημιουργικότητά μας γύρω από μία κατσαρόλα  καλύπτοντας όχι μόνο την ανάγκη μας για τροφή  αλλά και για συντροφικότητα.
 Και όλο αυτό δεν είναι ένα απομονωμένο γεγονός στις γειτονιές μας, ήδη από το Βύρωνα μέχρι του Ζωγράφου λειτουργούν αντίστοιχες συλλογικές κουζίνες και αυτοδιαχειριζόμενα καφενεία, διαφορετικές μέρες της εβδομάδας έτσι ώστε πραγματικά να καλύπτουμε τις ανάγκες μας...

Ας πάρουμε την τροφή μας στα χέρια μας, ας πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας!

Κάθε Τρίτη στο «Τετράγωνο», Ν. Εφέσου 4,
μαγειρεύουμε στις 14:00-15:30 και τρώμε 15:30-18:00

Μάιος 2012

ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΚΑΝΕΙΣ ΣΕ ΜΑΓΑΖΙΑ 

ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ ΣΤΟ ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ

Ας πάρουμε την τροφή μας στα χέρια μας, ας πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας!

Νοέμβριος 2012

Την Τρίτη 6/11, πρώτη μέρα της 48ωρης απεργίας, 
το ωράριο της συλλογικής κουζίνας στο Τετράγωνο 
θα ακολουθήσει τους ρυθμούς του δρόμου. 

Επειδή θα είμαστε ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ 

το ωράριο της απεργιακής συλλογικής μας κουζίνας θα ακολουθήσει ρυθμούς δρόμου: το Τετράγωνο θα εφημερεύει, 
γι' αυτό...μη βιαστείτε να γυρίσετε νωρίς για φαγητό!


Σεπτέμβριος 2012