Παρασκευή 3 Ιουνίου 2011

ΕΞΩ ΤΑ ΜΑΤ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ!

Το παρακάτω κείμενο μοιράζεται στη γειτονιά μας από την ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗΣ

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ 11ης ΜΑΗ…και όχι μόνο!


    Στην απεργιακή πορεία της 11ης Μάη δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι κατέβηκαν στο δρόμο να διαδηλώσουν ενάντια στη ληστρική βαρβαρότητα που επιβάλλει η πολιτική εξουσία μαζί με ΔΝΤ- ΕΕ-ΕΚΤ. Στην καθημερινή λεηλασία της ζωής μας, που μαστίζεται από την ανεργία, τις απολύσεις, τη δραματική μείωση μισθών και συντάξεων, ήρθαν για άλλη μια φορά να προσθέσουν την ίδια την αφαίρεσή της...
    Από το ξεκίνημα της διαδήλωσης είχε φανεί η πρόθεση του κράτους να τρομοκρατήσει και ανακόψει όλη αυτήν τη σωρευμένη κοινωνική οργή και αντίσταση. Οι δυνάμεις καταστολής βρίσκονταν παρατεταγμένες και από τις δύο πλευρές σε όλο το μήκος της πορείας, έτοιμες και ανυπόμονες να ξεράσουν όλη την κατασταλτική τους μανία στους διαδηλωτές. Όπως και συνέβη. Στην οδό Πανεπιστημίου και οδεύοντας προς Προπύλαια τα μπλοκ συνελεύσεων γειτονιάς, σωματείων βάσης, αναρχικών-αντιεξουσιαστών και οργανώσεων της εξωκοινουβουλευτικής αριστεράς δέχθηκαν θρασύδειλη δολοφονική επίθεση από λυσσασμένες ορδές ΜΑΤ, που εκτόξευαν κροτίδες λάμψης και τόνους χημικών στα σώματα των διαδηλωτών, τα οποία και στη συνέχεια ''μεταχειρίζονταν'' μετά περισσής μανίας, χτυπώντας τους με τη σιδερένια λαβή από τα αναποδογυρισμένα γκλομπ και τους πυροσβεστήρες τους.
    Σε όλο αυτό το πολεμικό σκηνικό βρισκόταν και η Συνέλευση Αντίστασης και Αλληλεγγύης Κυψέλης/Πατησίων, η οποία υπέστη την ανηλεή επίθεση των μπάτσων, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί σοβαρά στο κεφάλι ο διαδηλωτής Γιάννης Καυκάς, ο οποίος λίγο αργότερα διακομίστηκε στο Γ.Κ. Νίκαιας με εσωτερική αιμορραγία στο κεφάλι, σε προθανάτια, μάλιστα, κατάσταση σύμφωνα με το ιατρικό ανακοινωθέν. Ο Γιάννης νοσηλεύεται ακόμα σε κρίσιμη κατάσταση.
    Όσο, ωστόσο, γλαφυρές και παραστατικές κι αν γίνουν οι περιγραφές εκείνης της μέρας, μόνο όσοι τη βίωσαν μπορούν με βεβαιότητα να πουν ότι η επίθεση των ΜΑΤ ήταν με την απόλυτη έννοια της λέξης ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗ. Και εμείς λοιπόν, εύλογα, ως Πρωτοβουλία Κατοίκων Καισαριανής θέτουμε το ερώτημα στους κατοίκους της γειτονιάς μας, πόσο ήσυχοι, κυρίως συνειδησιακά, μπορούν να ζουν δίπλα σε εν δυνάμει δολοφόνους; Σε μια πόλη μάλιστα με τόσο πλούσια αντιστασιακή ιστορία, σε μια πόλη που έβαψαν με το αίμα τους εκατοντάδες αγωνιστές την περίοδο της κατοχής και του εμφυλίου.
     Βέβαια, εξαιτίας της παρουσίας των ΜΑΤ και των ΥΜΕΤ τα δεδομένα αυτά έχουν ανατραπεί άρδην τα τελευταία χρόνια. Μια ματιά στα εκλογικά αποτελέσματα, στα οποία και παρουσιάζεται σημαντική άνοδος της ακροδεξιάς στην Καισαριανή, αποδεικνύει ξεκάθαρα ότι αυτή ακριβώς η αλλοίωση της κοινωνικής σύνθεσης της πόλης οφείλεται στους καινούριους μας ΄΄γείτονες΄΄. Η επιλογή της εγκατάστασης των ΜΑΤ από το καθεστώς ήταν επιλογή διάλυσης του κοινωνικού ιστού της πόλης και υποχρεωτικής λήθης. Η ιστορία της πόλης μας έπρεπε να σβήσει, και στο χώρο που δόθηκαν οι ηρωικές μάχες το Δεκέμβρη του ΄44 να υψωθεί το σύμβολο της κυριαρχίας, η αιχμή του δόρατος της κρατικής καταστολής: τα ΜΑΤ. Στη γειτονιά που τότε  δεν τολμούσαν να πατήσουν τα χαμερπή ανθρωπάρια των ταγμάτων ασφαλείας και της χωροφυλακής, τα όργανα των άγγλων κατακτητών, τώρα η κεντρική λεωφόρος που την διατρέχει, η λεωφόρος της Εθνικής Αντίστασης, έχει μετατραπεί σε δίοδο προέλασης των σύγχρονων στρατευμάτων κατοχής. Ας το βάλουμε καλά στο μυαλό μας. Δεν έχουμε να κάνουμε με τα παιδιά εργατών, αλλά με αμιγώς κρατικούς εντολοδόχους και προστάτες του καθεστώτος.

   Εύλογα, λοιπόν, αναρωτιέται κανείς: πόσο ασφαλής και ήσυχος μπορείς να ζεις δίπλα σε άτομα διαπνεόμενα από ναζιστικές αντιλήψεις, σε άτομα που κάνουν πλάτες και συνεργάζονται με φασιστοειδή, όταν τα τελευταία καταδιώκουν και μαχαιρώνουν μετανάστες αλλά και ντόπιους που δεν τους «αρέσουν» στο κέντρο της Αθήνας; Όσο επικίνδυνη είναι η παρουσία τους στις διαδηλώσεις, άλλο τόσο επικίνδυνη είναι και η ύπαρξη του κτιρίου που τους στεγάζει στην πόλη μας, δίπλα σε δημοτικά σχολεία, σε πάρκα, στους χώρους που μαθαίνουν, παίζουν και μεγαλώνουν παιδιά. 
   Χτυπούν ανελέητα κατοίκους που αντιστέκονται απέναντι στη λεηλασία της ζωής τους στην Κερατέα. Προσβάλλουν και τρομοκρατούν νέους σε μπλόκα στις γειτονιές. Δεν ξεχνάμε τη μικρή ρομά στο Μενίδι που δολοφονήθηκε από αστυνομικό της Δίας, όταν αυτός τη χτύπησε με τη μηχανή. Δεν ξεχνάμε τη δολοφονική τους μανία σε διαδηλωτές, όπως τον Γιάννη Καυκά. Δεν ξεχνάμε το δικό μας παράδειγμα της «παράπλευρης» δολοφονίας του 25χρονου Αλβανού εργάτη Νichola Toddi στο Βύρωνα από τις αστυνομικές δυνάμεις «προστασίας του πολίτη» και τον μετέπειτα ξυλοδαρμό και τις συλλήψεις κατοίκων στην αντικατασταλτική πορεία καταδίκης της δολοφονίας που διοργανώθηκε στις γύρω γειτονιές.

Ας ρωτήσουμε, λοιπόν, τα παιδιά μας, αισθάνονται άραγε ασφάλεια, όταν βρίσκονται μπροστά σε πάνοπλους κουκουλοφόρους με μηχανές μπροστά στα σχολεία τους ή στο Σκοπευτήριο; Ας αναρωτηθούμε εμείς σε μια περίοδο που οι αγώνες μας είναι κρίσιμοι και αναγκαίοι, σε μια περίοδο που στις γειτονιές αναδύονται εστίες αντίστασης και ενδυναμώνονται απειλητικά απέναντι στα κυρίαρχα συμφέροντα, πόσο «προστατευμένοι» αισθανόμαστε από τη συνεχή ενίσχυση και παρουσία των μηχανισμών καταστολής; Ενώ για όλους εμάς υπάρχει φτώχεια, απολύσεις, περικοπές μισθών και ανεργία, στα «σώματα ασφαλείας» έχουμε αθρόες προσλήψεις, μπίζνες για αγορά χημικών, όπλων και εξαρτύσεων. Είναι λοιπόν η προστασία των πολιτών η ανάγκη που κάνει τους από πάνω να «σπάνε» τη γραμμή λιτότητας ενισχύοντας τους μηχανισμούς καταστολής ή ο φόβος τους μπροστά στην οργή μας;

Πρέπει να υπάρξει μοιραίο γεγονός μέσα στη γειτονιά μας για να πάρουμε θέση;

Όσοι αγωνιζόμαστε ενάντια στη λεηλασία των ζωών μας, ας μην ανεχθούμε τη βαρβαρότητά τους…

ΕΞΩ ΤΑ ΜΑΤ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ!

Δεν υπάρχουν σχόλια: