Πρωτοβουλία Κατοίκων Καισαριανής

Αντίσταση, αυτοοργάνωση, αλληλεγγύη, σε κάθε γειτονιά.

 

Κρεμάσαμε στα τσιγκέλια της ανάπτυξης όλες μας τις ελπίδες.

Στον δημόσιο λόγο κυριαρχεί το κυνήγι της ανάπτυξης και του μεγάλου επενδυτή. Οι πόλεις μας, κυριαρχούνται από το εμπόρευμα και μετατρέπονται ταχύτατα σε τουριστικά περιβάλλοντα έτοιμα να υποδεχτούν το συνάλλαγμα, που είτε θα νοικιάσει βραχύβια τα σπίτια των γειτονιών είτε θα καταλάβει με τραπεζοκαθίσματα τους δημόσιους χώρους. Μετατρέπουν σε τουριστικό θέαμα προς κατανάλωση την ιστορικότητα και καθετί όμορφο που έχει απομείνει, επιστρέφοντάς το πίσω στην κοινωνία αλλοτριωμένο και βαθμολογημένο με πολλά ή λίγα αστεράκια, ανάλογα με την εντύπωση που άφησε στους νέους κατακτητές εμπειριών. Πουλάνε από παντού και τα πάντα, αριστεροί και δεξιοί, με fast track διαδικασίες. Στις κορφές των βουνών σκαρφαλώνουν αιολικά πάρκα καταστρέφοντας τα τοπικά οικοσυστήματα. Στους βυθούς των θαλασσών θα καταδυθούν γεωτρύπανα ψάχνοντας πετρέλαιο και φυσικό αέριο, ρυπαίνοντας με τα απόβλητά τους Αιγαίο και Ιόνιο. Στα βουνά και στα δάση της βόρειας Ελλάδας σκάβοντας βαθιά τη γη, έχουν προκαλέσει ανεπίστρεπτη καταστροφή, έτσι που καμία από τις επόμενες γενιές να μην μπορεί να δει με τα μάτια της καταπράσινα και όρθια, τα βουνά της Χαλκιδικής.

Και η απληστία τους δεν θα τελειώσει ποτέ. Γιʾ αυτούς η ζωή μας είναι ένα από τα κόστη τους και γιʾαυτό μειώνουν συντάξεις και μισθούς. Θέλουν να ιδιωτικοποιήσουν την κοινωνική ασφάλιση, επιβάλλουν ωράρια λάστιχο και καταργούν τις συλλογικές συμβάσεις και τις αργίες. Κράτος και κεφάλαιο επιδιώκουν να επιβάλουν τον φόβο, τον έλεγχο και την αδιαμαρτύρητη δουλεία. Οι συνεχιζόμενες επιθέσεις στα εργασιακά δικαιώματα, η καταγραφή και ο έλεγχος των σωματείων, η νομοθέτηση για τις απεργίες που ουσιαστικά καθιστά ανέφικτη την κήρυξή τους, οι μεθοδεύσεις για να απαγορευτούν οι διαδηλώσεις, οι παρακολουθήσεις της ασφάλειας, στήνουν το χουντονεοφιλελεύθερο περιβάλλον που απαξιώνει τις ζωές μας. Ταυτόχρονα, η δικαστική συμμορία με τον νέο ποινικό κώδικα επιδιώκει την εγκληματοποίηση της αντίστασης, ενώ αφήνει ελεύθερους δολοφόνους και βασανιστές, παρέχει άσυλο σε μεγαλοεπιχειρηματίες ναρκοδιακινητές, πολιτικούς παιδόφιλους και παραδειγματίζει με τη φυλάκιση καθαριστριών, γυναικών που αντιστάθηκαν στον βιαστή τους, μεταναστών που τόλμησαν και πούλησαν κάποια ζευγάρια παπούτσια χωρίς απόδειξη. Και φυσικά το κράτος αστυνόμος είτε με “αριστερό” είτε με δεξιό πρόσωπο, βασανίζει και δολοφονεί στο όνομα του νόμου και της τάξης. Χτυπά τη συλλογικότητα μέσα από τις εκκενώσεις των καταλήψεων, περιφράσσει χιλιάδες ανθρώπους σε κλειστές φυλακές-στρατόπεδα με την ευαισθησία τύπου Μόριας και μας χλευάζει κατάμουτρα λέγοντας “γλυκά”, ότι αυτή θα είναι η νέα πραγματικότητα και θα είναι αναγκαστική.

Σε όλη αυτή την τραγική ατμόσφαιρα, μέσα από τις εκπομπές, τις εφημερίδες και τα site τους, οι παραμυθάδες δημοσιογράφοι, αναλυτές, μπλόγκερ, τηλεπερσόνες προσπαθούν να μας κοιμίσουν προσφέροντάς μας αποχαύνωση. Παρατηρούμε πως μέρος των από τα κάτω πέφτει στην παγίδα και παρότι νιώθει στη σάρκα του το βούρδουλα της εξουσίας, οδηγείται στην εξατομίκευση. Αρνείται την αλληλεγύη, ακόμα και αν γνωρίζει ότι κάποτε θα έρθει η σειρά του. Βαθαίνει των κανιβαλισμό μεταξύ των καταπιεσμένων, συντηρώντας τις διάφορες καταπιέσεις όπως για παράδειγμα την κουλτούρα της πατριαρχίας και του ρατσισμού όταν παραχωρεί ελαφρυντικά στους βιαστές και οπλίζει το χέρι των δολοφώνων όπως στην περίπτωση του Ζακ Κωστόπουλου και των μεταναστών στην Κόρινθο.

Στην εκπαίδευση οι νέοι-ες μαθαίνουν να φυλακίζουν τη δημιουργικότητά τους και να συμμορφώνονται στην κανονικότητα. Το άσυλο καταργείται στα πανεπιστήμια καταστέλλοντας τις ιδέες και τη δράση της νεολαίας. Στα σχολεία η εντατικοποίηση διαμορφώνει υπάκουο εργατικό δυναμικό και ο ανταγωνισμός δημιουργεί νευρώσεις στο σύγχρονο αγχωτικό άτομο που εισέρχεται στην αρένα της επιβίωσης των αστικών μητροπόλεων. Σε όλο το κόσμο ο καπιταλισμός έχει φέρει τους λαούς σε αδιέξοδο και η κρίση που ετοιμάζεται θα είναι πολύ μεγαλύτερης έντασης από ό,τι έως τώρα έχουμε ζήσει. Οι πολεμικές μηχανές που δε σταμάτησαν λεπτό όλη τη δεκαετία που πέρασε να δολοφονούν, ετοιμάζονται να ζητήσουν νέο και κάθε φορά μεγαλύτερο φόρο αίματος. Με αυτόν τον τρόπο, οι περιφερειακές πολεμικές εντάσεις και οι “χειρουργικές επεμβάσεις” των ισχυρών κρατών θα συνεχίσουν την αιματηρή διαπραγμάτευση για το ποιος θα επικρατήσει οικονομικά, με σφοδρά για τις κοινωνίες αποτελέσματα. Πρέπει να οξύνουμε τα αντανακλαστικά μας, να αντισταθούμε στην βαρβαρότητα του πολέμου.

Το νόμισμα όμως έχει και την άλλη του πλευρά.

Αυτή που μας κάνει να χαμογελάμε, αφού η αντίσταση στην βαρβαρότητα σε άλλες γεωγραφίες αλλά και εδώ σε μικρότερης έκτασης αγώνες, συμβαίνει πραγματικά. Δίνοντας το παράδειγμα σε όλους μας ότι η αξιοπρέπεια που κερδίζεται μέσα από τον συλλογικό αγώνα και την αντίσταση, σηκώνει ισχυρά εμπόδια στα σχέδια των από πάνω. Από τις εξεγέρσεις στη Χιλή, στον Ισημερινό, στην Κολομβία, μπορούμε να μεταφερθούμε στην άλλη πλευρά του κόσμου, στο Χονγκ Κονγκ και στη Μέση Ανατολή, όπως στον Λίβανο και στο Ιράκ, στην προσπάθεια για την ομοσπονδιακή αυτονομία στη Ροζάβα, στα κινήματα της Γαλλίας αλλά και στη διαρκή εξέγερση στο Μεξικό με τις συντρόφισσες και τους συντρόφους Ζαπατίστας. Όλη αυτή η παγκόσμια κοινωνική κίνηση δείχνει ότι οι λαοί δεν αφήνουν τον οδοστρωτήρα του καπιταλισμού να περάσει αναίμακτα.

Στην ελληνική κοινωνία στην προηγούμενη δεκαετία δοκιμάστηκε μια τεράστια κινηματική δραστηριότητα με τη δημιουργία πολλών συλλογικών κινήσεων και χώρων αγώνα και με το άνοιγμα κοινωνικών-ταξικών αγώνων. Αυτή η τεράστια κοινωνική ορμή δεν μπόρεσε να ακυρώσει το εμπόδιο της ανάθεσης και τη δημοκρατική ψευδαίσθηση των εκλογών, η οποία έφτασε έως την ανάδειξη του Σύριζα σε κυβέρνηση. Από εκείνο το σημείο και έπειτα το κράτος άρχισε την αφομοίωση και την αντεπίθεση. Με τη διαμεσολάβηση των αγώνων ο κόσμος αποσύρθηκε από τους δρόμους και η αλληλεγγύη αντικαταστάθηκε από κρατικές επιχορηγήσεις και την ελεημοσύνη των ΜΚΟ. Οι καταλήψεις μεταναστών, για όσους-ες δεν ανέχονταν να στοιβαχτούν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, χτυπήθηκαν πρώτες από το κράτος και φθάσαμε σήμερα στο αμίμητο τελεσίγραφο του υπουργού, για την παράδοση όλων των καταλήψεων στο κράτος και το κεφάλαιο-ιδιοκτήτες. Γιατί όμως επιλέγουν να χτυπήσουν τις καταλήψεις εγκαταλειμμένων για χρόνια σπιτιών; Γιατί αυτό που τους τρομάζει είναι το ζωντανό παράδειγμα ενός άλλου κόσμου που δεν παραδίνεται στην εξουσία, που δεν διαμεσολαβείται από τους θεσμούς, που δεν υποτάσσεται στο κέρδος. Που αμφισβητεί τα θεμέλια τις ιδιοκτησίας, καταλαμβάνοντας, που σπάει την περιχαράκωση της ατομικότητας, συλλογικοποιώντας, που ενώνει στη βάση των αγώνων, των αναγκών, των επιθυμιών και όχι στη βάση της ιδεολογίας του έθνους. Η εμπορευματοποίηση βαδίζει χέρι-χέρι με τον εξευγενισμό ολόκληρων γειτονιών όπου οι απελευθερωμένοι χώροι τους χαλάνε τα σχέδια.

Στη σημερινή συγκυρία είναι ανάγκη να σπάσουμε τον φόβο, την τρομοκρατία του κράτους και των αφεντικών και αυτό γίνεται μόνο στο δρόμο. Με το άνοιγμα ξανά, νέων κοινωνικών αγώνων που θα αμφισβητήσουν τη νομιμότητα που πάνε να επιβάλουν και με την αναζωπύρωση των ταξικών διεκδικήσεων. Με την από τα κάτω οργάνωση σε πρωτοβάθμια σωματεία στους χώρους δουλειάς απέναντι στη γραφειοκρατία των παρατάξεων και στην κυριαρχία των εργατοπατέρων. Με συλλογικότητες στη γειτονιά που αντιστέκονται στον κανιβαλισμό, απέναντι στην παραίτηση, στην εμπορευματοποίηση και στη διαμεσολάβηση των ζητημάτων που μας αφορούν από τη δημοτική αρχή. Σε αλληλεγγύη με τους μετανάστες απέναντι στον κοινωνικό εκφασισμό. Με αλληλεγγύη σε όσους και όσες αγωνίζονται, να βρεθούμε μαζί στους δρόμους και να επικοινωνήσουμε τους αγώνες μας. Να καταλάβουμε τους δημόσιους χώρους και να μην αφήσουμε την τουριστικοποίηση, την ναρκοκουλτούρα, τον φόβο προς τον διαφορετικό και την πατριαρχία να αλλοτριώσει τις γειτονιές μας, μετατρέποντας τες σε φυλακή ή τουριστικό θέρετρο. 
 

Θέλουμε οι γειτονιές μας να γεμίσουν καταλήψεις,

αυτοοργάνωση και αλληλεγγύη!

Η αλληλεγγύη το όπλο μας!

Η αντίσταση ο δρόμος μας!

Η εξέγερση η προοπτική μας!