Ποιοι είμαστε

Λίγα Λόγια για την Πρωτοβουλία Κατοίκων Καισαριανής



                                                                  

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια ομάδα κατοίκων της Καισαριανής που αντιστάθηκε στα μοχθηρά σχέδια της εκκλησίας και των λοιπών αρμόδιων αρχών ενάντια στην τσιμεντοποίηση του Υμηττού. Μέσα από την οργανωμένη και συλλογική της δράση κατάφερε να χαλάσει τα σχέδια τους για τη λεηλασία της φύσης. Εδώ λογικά θα περιμένατε να τελειώσει η σύντομη αυτή ιστορία με το ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. Ο επίλογος αυτός, ωστόσο, θυμίζει μια επαναφορά στην ισχύουσα κανονικότητα, την οποία εμείς απεχθανόμαστε και σε καμία περίπτωση δεν προσδοκούμε. Επομένως, επιτρέψτε μας να συνεχίσουμε την αφήγηση της δράσης μας που όσο απέχει από τα παραμύθια, άλλο τόσο ανταποκρίνεται στην βίαιη πραγματικότητα που ζούμε σήμερα..

Οι κάτοικοι αυτοί, λοιπόν, είμαστε όλοι εμείς, που συμμεριζόμαστε κοινές ανησυχίες και ανάγκες για επικοινωνία, δημιουργία, αλληλεγγύη και αντίσταση. Δρούμε από τα κάτω, αδιαμεσολάβητα, αντιιεραρχικά και πάνω από όλα συλλογικά. Το εγχείρημά μας αυτό μετρά τώρα πέντε χρόνια ,κατά τη διάρκεια των οποίων αποδομήσαμε με τη σειρά μας πολλά από τα παραμύθια της κυριαρχίας. Μιλήσαμε, λοιπόν, για την απάτη της ανακύκλωσης, για τις καταστροφικές συνέπειες που έχουν για τη φύση τα ιδεολογήματα περί ανάπτυξης και ανάπλασης, για την κατοχή του Σκοπευτηρίου από την πανελλήνια Σκοπευτική Εταιρεία και την παραμονή των Ματ στην Καισαριανή, ενώ τον Δεκέμβρη του 2008 μεταφέραμε το μήνυμα της εξέγερσης στις γειτονιές μας.
Στη νέα πιο ανηλεή ακόμα πραγματικότητα που εγκαινιάστηκε μετά το 2008 με ένταση της κρατικής καταστολής, γκρέμισμα εργατικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, τσάκισμα των μεταναστών, απολύσεις, ανεργία, εξαθλίωση, εμείς απαντήσαμε και απαντάμε με την οργάνωση και εντατικοποίηση της δράσης μας. Με κάθε αφορμή παρεμβαίνουμε στην καθημερινότητα της γειτονιάς μας με το λόγο μας, αλλά και τις πράξεις μας...

Τον Σεπτέμβρη του 2009 δημιουργήσαμε και το στέκι μας. Στην καρδιά της Καισαριανής, στην οδό Ν.Εφέσου 4 κοντά στο Σκοπευτήριο και το αποκαλέσαμε ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ, για να μας θυμίζει τους ελεύθερους κοινόχρηστους χώρους στα προσφυγικά οικοδομικά τετράγωνα της Καισαριανής, που λειτουργούσαν (...και λειτουργούν) ως τόποι κοινωνικής συνεύρεσης των κατοίκων. Το στέκι αυτό έχει στεγάσει δεκάδες κινηματογραφικές προβολές και ανοιχτές συζητήσεις. Επιπλέον έχουν υπάρξει δημιουργικές πολιτιστικές δραστηριότητες, όπως η ομάδα του θεατρικού παιχνιδιού και τα σεμινάρια κατασκευής και εμψύχωσης κούκλας, καθώς επίσης και τα Πειραματικά Μαθήματα Ισπανικών από αρχάριους για αρχάριους και τα αλληλέγγυα μαθήματα ραπτικής. Επίσης, στο χώρο του στεκιού λειτούργησε δανειστική βιβλιοθήκη και ταινιοθήκη, ώστε να μοιραστούμε γνώσεις, ερεθίσματα και συγκινήσεις.

Παράλληλα μέσα στο σκηνικό της καπιταλιστικής κρίσης, η Πρωτοβουλία οργανώνει και επιδιώκει να συλλογικοποιήσει  δομές και αντιθεσμούς, που δεν απαντάνε μόνο στις ανάγκες μας στο σήμερα, αλλά υφαίνουν το νήμα μιας ευρύτερης απελευθερωτικής προοπτικής. Έτσι λοιπόν:

Κάθε πρώτο Σάββατο του μήνα οργανώνουμε Χαριστικό - Ανταλλακτικό παζάρι στην πλατεία της Καισαριανής. σε μια προσπάθεια απεγκλωβισμού από την εμπορευματική λογική και τη διαμεσολάβηση του χρήματος. Φέρνουμε, λοιπόν, στην πλατεία ό,τι δε χρησιμοποιούμε πια και μπορεί να το χρειάζεται κάποιος άλλος  και βρίσκουμε κάτι που μας χρειάζεται. Δεν κάνουμε φιλανθρωπία, δεν είμαστε εκκλησία, ούτε ΜΚΟ να διανέμουμε σε φτωχούς και αναξιοπαθούντες το κάτι τις. Είμαστε, όπως είπαμε, κάτοικοι της Καισαριανής και θέλουμε να δημιουργήσουμε μια νέα ανθρώπινη κατάσταση στην πόλη μας.

Κάθε Τρίτη οργανώνουμε συλλογική κουζίνα στο Τετράγωνο. Λέγοντας συλλογική, εννοούμε πως μαζευόμαστε, μαγειρεύουμε και τρώμε όλοι μαζί. Στη συλλογή των υλικών, όπως και στο καθάρισμα, συμμετέχουμε όλοι, ο καθένας με το δικό του τρόπο και σύμφωνα με τις δυνατότητές του. Τα έξοδα της κουζίνας βγαίνουν από το κουτί οικονομικής ενίσχυσης στο οποίο συνεισφέρει ελεύθερα όποιος/α μπορεί. Και όλο αυτό δεν είναι ένα απομονωμένο γεγονός στη γειτονιά μας, ήδη από το Βύρωνα μέχρι του Ζωγράφου λειτουργούν αντίστοιχες συλλογικές κουζίνες, διαφορετικές μέρες της εβδομάδας, έτσι ώστε πραγματικά να καλύπτουμε τις ανάγκες μας. Με βάση την ίδια λογική στηρίξαμε το αυτοοργανωμένο εγχείρημα Μπαξές για την καλλιέργεια γης στην κατάληψη βίλα Ζωγράφου, που μέσα από αντιιεραρχικές, αδιαμεσολάβητες  διαδικασίες επεδίωξε να διαρρήξει το δίπολο παραγωγού – καταναλωτή, να συμβάλει στην επανανοηματοδότηση της σχέσης του ανθρώπου με τη φύση, αλλά και να ικανοποιήσει ασφαλώς βιοτικές ανάγκες, μέσα από την προμήθεια των παραγόμενων αγαθών στις  συλλογικές μας κουζίνες.

Επειδή όμως οι ανάγκες μας δεν είναι μόνο υλικές, λειτούργησαν κάθε Δευτέρα ανοιχτά, συλλογικά και χωρίς αντίτιμο μαθήματα μουσικής θεωρίας για αρχάριους. Παράλληλα, μέσα σε αυτά τα πλαίσια ανάπτυξης και διάχυσης ενός διαφορετικού τρόπου ψυχαγωγίας δεκάδες θεατρικά παιχνίδια οργανώθηκαν στο Σκοπευτήριο αλλά και προβολές για μικρούς και μεγάλους. Τα παιδιά εξοικειώνονται με μια διασκέδαση που διεγείρει τη φαντασία και την περιέργεια, ενώ παράλληλα οι μεγάλοι ανακαλύπτουν κομμάτια της χαμένης τους παιδικότητας.

Συνάμα με τους αντιθεσμούς αυτούς, η Πρωτοβουλία έχει επιλέξει να στηρίζει και αντίστοιχα εγχειρήματα και συνελεύσεις. Έτσι, λοιπόν, συμμετείχαμε ενεργά στους αγώνες για τη διεκδίκηση του κοινόχρηστου και δημόσιου χαρακτήρα του πάρκου Αλεξάνδρου, καθώς επίσης και στη  συνέλευση για δράσεις ενάντια στα χαράτσια Βύρωνα - Καισαριανής - Παγκρατίου - Ζωγράφου, όταν με τις συλλογικές και ανυποχώρητες διεκδικήσεις μας είχαμε καταφέρει να χαλάσουμε τον ύπνο της διοίκησης της ΔΕΗ και των εργολάβων.

Αν και το καλοκαίρι του  2019 -δέκα χρόνια μετά!- αναγκαστήκαμε να αποχωριστούμε το στέκι μας, εμείς συνεχίζουμε τον αγώνα μας στη γειτονιά...

Μικρή ή μεγάλη αυτή είναι η δική μας ιστορία, μια ιστορία που δεν αφήνουμε να χαθεί στη λήθη, αλλά καθημερινά επιδιώκουμε να τη διανθίσουμε και να την καταστήσουμε καθημερινό μας βίωμα. Για μας δεν αρκεί η πολιτική καταγγελία και η άνευρη διαμαρτυρία, ενώ μας πατάνε ζωντανούς. Προσπαθούμε να ανασυστήσουμε τους κοινωνικούς δεσμούς και να μεταδώσουμε την ανάγκη για αυτοοργάνωση και αλληλοβοήθεια. Να πλατύνουμε τον πολιτισμό της αντίστασης και της αλληλεγγύης στη γειτονιά μας. Ο δρόμος μας οδηγεί σε έναν άλλο κόσμο, που δεν έχει τις απαξίες της αγοράς και τους  νόμους του κέρδους. Δεν πατά πάνω στην εκμετάλλευση και το φόβο. Δεν έχει σωτήρες και διαχειριστές της ζωής μας. Ο κόσμος αυτός κραυγάζει ελευθερία.