Ολοένα και πιο δύσκολες μέρες επιτάσσουν οι από πάνω και μαζί με την αλματώδη αύξηση της φτώχειας, βιώνουμε την αλματώδη αύξηση της καταστολής. Αυτή η καταστολή δεν περιορίζεται φυσικά μόνο στη στοχοποίηση και στην απόπειρα εξόντωσης αγωνιζόμενων ανθρώπων και κινημάτων μα φτάνει μέχρι και την καθημερινότητά μας.
Το τελευταίο καιρό έχουν αρχίσει να γίνονται συνήθη τα περιστατικά αστυνομικής τρομοκρατίας στο Σκοπευτήριο. Μέλη της ομάδας ΔΙΑΣ αλαζονικά αλωνίζουν σταματώντας όποιον τύχει μπροστά τους: από άτομα που βγάζουν τα κατοικίδιά τους βόλτα μέχρι παρέες νεαρών και περαστικούς κάθε ηλικίας, υποβάλλοντάς τους σε εξακριβώσεις στοιχείων, σωματικούς ελέγχους, ειρωνικά και υβριστικά σχόλια (πολλές φορές σεξιστικού περιεχομένου), απειλές και ενίοτε προσαγωγές. Όλα μπολιασμένα σε ένα κλίμα επιδεικτικής «κατοχής» του ιστορικού χώρου του Σκοπευτηρίου. Πραγματικά ένας περαστικός που θ’ αντίκριζε αυτό το σκηνικό θα είχε λόγους να πιστεύει πως είχε γίνει τουλάχιστον δολοφονία στην περιοχή για να δικαιολογούνται τέτοιες χολιγουντιανές σκηνές ενώ οι μπάτσοι προσέφεραν συνεχώς την δικαιολογία της πάταξης των ναρκωτικών.
Στα παραπάνω έρχεται να προστεθεί η αδιάκριτη επίσκεψη της ομάδας ΔΙΑΣ στην δημόσια παιδική προβολή που οργανώσαμε στον χώρο του Σκοπευτηρίου και η επικοινωνία της ΕΛ.ΑΣ με τον Δήμο Καισαριανής αναζητώντας τους οργανωτές της αλλά και την άδεια που «θα έπρεπε να είχαν». Από πότε η οικειοποίηση των δημόσιων χώρων και η ελεύθερη δραστηριότητα σ’ αυτούς χρειάζονται άδεια από τον Δήμο και έγκριση απ’ την ΕΛΑΣ;
Όλη αυτή η κατάσταση προφανώς και δεν είναι αποτέλεσμα αυθόρμητης αστυνομικής αυθαιρεσίας, μα αποτελεί άλλη μια έκφανση της καταστολής και τρομοκράτησης της ευρύτερης κοινωνίας σε έναν σημαντικό και πολυσύχναστο κοινωνικό χώρο όπως το Σκοπευτήριο στον οποίο συνευρίσκονται και περνούν το χρόνο τους διαφορετικές κοινωνικές ομάδες όλων των ηλικιών και αποχρώσεων.
Δεν ξεχνιέται, βέβαια, η στρατιωτική αντιμετώπιση του κόσμου από την αστυνομία στις τελευταίες διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας με τους εκατοντάδες τραυματίες. Την ίδια αστυνομία που ζει και δραστηριοποιείται στη γειτονιά μας με το περήφανο μέγαρο των ΥΜΕΤ (ύστερα απ’ την κατασκευή του οποίου τελείως συμπτωματικά αυξήθηκε δραματικά η ακροδεξιά στις δημοτικές εκλογές).
Είναι ξεκάθαρο ότι θέλουν να μας διώξουν απ’ τους δρόμους γιατί αντιστεκόμαστε, απ’ τις πλατείες γιατί συζητάμε και οργανωνόμαστε, απ’ τους ελεύθερους δημόσιους χώρους γιατί γνωριζόμαστε και περνάμε τον χρόνο μας χωρίς να πρέπει να καταναλώνουμε.
Το θέμα είναι ότι όσο αφήνουμε να περνάνε τέτοια περιστατικά χωρίς αντίδραση γινόμαστε συνυπεύθυνοι εκ της απάθειάς μας στην πορεία προς πιο ολοκληρωτικές καταστάσεις.
έξω οι τραμπούκοι από τους κοινωνικούς χώρους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου