ΓΙΑΤΙ ΑΝΤΑΛΛΑΚΤΙΚΟ-ΧΑΡΙΣΤΙΚΟ ΠΑΖΑΡΙ ΚΑΘΕ ΜΗΝΑ ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ;
Καθώς το πολιτικό σύστημα καταρρέει βουλιάζοντας στο τέλμα της κρίσης του, καταλαβαίνουμε πια καλά ότι η ελπίδα της κοινωνικής αλλαγής βρίσκεται στη διάρρηξη της πραγματικότητας που ζήσαμε και στη δημιουργία μιας άλλης.
Μιας πραγματικότητας που δεν περνάει από τους παλιούς δρόμους που έγιναν οι λεωφόροι για να οδηγήσουν καταπιεστές στην εξουσία και πλήθος καταπιεζομένων στα πεζοδρόμια να αναμένουν καρτερικά πότε θα πετάξουν τα κουρέλια τους, για να ενδυθούν το κοστούμι του ψηφοφόρου και να μεταμορφωθούν μια φορά στα 4 χρόνια σε «πολίτες» που συμμετέχουν στο πανηγύρι που ονομάζουν «γιορτή της δημοκρατίας», τις εκλογές!
Όχι δεν διαβαίνουμε την ίδια λεωφόρο στην οποία διαγκωνίζονται τα κόμματα, για το ποιος θα είναι ο αυθεντικότερος σωτήρας για το λαό και την εργατική τάξη με έπαθλο μια καλή θέση στο αστικό κοινοβούλιο από όπου θα διακηρύξουν τις θέσεις τους, καταγγέλλοντας την αδικία στα αυτιά εκείνων που υφαίνουν τα δίχτυα της εκμετάλλευσης. Δεν γινόμαστε το δεκανίκι στα χέρια των καταπιεστών μας!
Δεν είμαστε αυτοί που ξεχνούν ποιος είναι ο εχθρός του λαού, περιφρουρώντας με μανία και λύσσα τους θεσμούς του κοινοβουλίου που ψηφίζει τη σφαγή μας και ανοίγουν μέτωπο με τους διαδηλωτές την ιστορική στιγμή που εκείνοι τολμούν να αμφισβητούν το βωμό της θυσίας τους!
Δεν είμαστε αυτοί που μένουν μόνο στην ιαχή της αντιπαράθεσης με τους μηχανισμούς της κρατικής καταστολής. Δεν θεωρούμε ότι τα μονοπάτια που θα μας οδηγήσουν στον άλλο κόσμο που ονειρευόμαστε εξαντλούνται στην επιλογή της στρατιωτικής σύγκρουσης με το κράτος, παρόλο που γνωρίζουμε ήδη ότι δεν θα βαδίσουμε ανεμπόδιστα σε αυτά. Θα βρούμε μπροστά μας την κρατική βία γιατί τα μονοπάτια μας καταστρέφουν τις λεωφόρους τους, απενεργοποιούν τους θεσμούς τους, απαγκιστρώνουν την εξουσία τους από τη ζωή μας, μάς απελευθερώνουν.
Τώρα, ναι τώρα, που το παλιό βουλιάζει στα συντρίμμια του, εμείς είμαστε μαζί με όσους βαδίζουν σε καινούργιους δρόμους, που δεν έχουμε ξαναδιαβεί είναι αλήθεια, για τη πραγματοποίηση ενός άλλου κόσμου. Ο δικός μας κόσμος είναι ένας άλλος γεωγραφικός χάρτης που δεν έχουμε την αυταπάτη ότι θα ξεπηδήσει μέσα από την αλλαγή των εκλογικών συσχετισμών στο αστικό κοινοβούλιο ούτε και μέσα από την κατάληψη «των χειμερινών ανακτόρων» από μια επαναστατική πρωτοπορία, όταν ωριμάσουν οι συνθήκες. Η επανάσταση είναι εδώ και τώρα. Δημιουργούμε τον άλλο κόσμο εμείς, εδώ, τώρα. Καθώς δεν υποτασσόμαστε στην «αλήθεια» της κομματικής καθοδήγησης, οργανώνουμε εμείς οι ίδιοι/ες τις δράσεις μας με βάση την αλήθεια που βγαίνει από συζήτηση σε ανοιχτές συνελεύσεις, για να δώσουμε σάρκα και οστά στη δική μας λογική απέναντι στη λογική της εκμετάλλευσης που επιδιώκει τον αφανισμό μας. Η γλώσσα μας είναι πολύμορφη και κατορθώνει να διαμορφώνεται στο ρυθμό της διαφορετικότητας και όχι της ομοιομορφίας. Οι λέξεις μας ηχούν στον ρυθμό της αλληλεγγύης και ψάχνουν να βρουν τη μοναξιά του άνεργου, του απολυμένου, του καταπιεσμένου μαθητή στο σχολείο, του γέροντα συνταξιούχου, γιατί ξέρουμε ότι ο κάθε εκμεταλλευόμενος/η είναι ένας ή μια από εμάς. Συμμετέχουμε στη δημιουργία δομών της διαφορετικής κοινωνίας που θέλουμε να ζούμε. Σε εγχειρήματα που αναπτύσσονται όλο και σε περισσότερες γειτονιές και είναι πρακτικές αυτόνομης οργάνωσης μη εξαρτημένης από κρατικούς ή δημοτικούς θεσμούς και στόχο έχουν να αποτελέσουν την απαρχή δομών μιας άλλης κοινωνίας απαντώντας στη βάση της κοινότητας των αναγκών μας με σχέσεις μη εμπορευματικές αλλά αλληλέγγυες και όχι για να υποκαταστήσουν την έλλειψη της κρατικής ή φιλανθρωπικού χαρακτήρα μέριμνας, όπως κάνουν οι πλουσιοπάροχα επιδοτούμενες ΜΚΟ, εκμεταλλευόμενες αισχρά τους εθελοντές που δουλεύουν γι αυτές (και δηλώνουμε ότι θα μας βρει αντιμέτωπους η πρόσφατη συνεργασία της δημοτικής αρχής της Καισαριανής με γνωστή ΜΚΟ).
Δημιουργούμε αντιθεσμούς στη γειτονιά, όπως το ανταλλακτικό-χαριστικό παζάρι κάθε μήνα στις γειτονιές της Καισαριανής ή το καφενείο χωρίς αντίτιμο κάθε Σάββατο στο στέκι της Πρωτοβουλίας αλλά και τις συλλογικές κουζίνες ή τα ελεύθερα μαθήματα για τους ταξικά αποκλεισμένους μαθητές.
Είχαμε συνηθίσει σε άλλη πραγματικότητα, και ίσως πολλούς να φοβίζει το άγνωστο αυτό που δεν έχουμε ξαναπερπατήσει… Μπορεί… Όμως τώρα περισσότερο από ποτέ έχουμε ξεκαθαρίσει ότι τίποτα δεν θα αλλάξει περιμένοντας κάτι από τον παλιό κόσμο.
Κόβουμε τις γέφυρες λοιπόν και δημιουργούμε τώρα τις δομές της κοινωνίας που θέλουμε!
Να μάθουμε να ζούμε σαν να είμαστε κιόλας ελεύθεροι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου