Η καπιταλιστική αναδιάρθρωση για τη συνέχιση της κερδοφορίας των αφεντικών προϋποθέτει τη λεηλασία της ζωής μας. Οι από πάνω έχουν κηρύξει πόλεμο στην κοινωνία: γενικευμένη ανεργία, φτώχεια, λεηλασία μισθών και συντάξεων, χαράτσια, αποκοπές ρεύματος σε όσους δεν έχουν να το πληρώσουν, κατασχέσεις σπιτιών. Η εργασία, η παιδεία, η υγεία γίνονται προνόμιο. Διακινούν ναρκωτικά, στέλνουν τη νεολαία στο θάνατο. Λεηλατούν δάση, παραλίες, δημόσιους ελεύθερους χώρους, ιδιωτικοποιούν δημόσιες υπηρεσίες.
Στις διαδηλώσεις, τις γενικές απεργίες, τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων και των ανέργων, στις δράσεις των αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων η κρατική βία και τρομοκρατία απογειώνεται: ρίψη τοξικών δηλητηρίων, ξυλοδαρμοί, συλλήψεις, διώξεις, προφυλακίσεις αγωνιστών. Θέλουν να ξεπεράσουν την κρίση του κεφαλαίου με κερδοφορία αλλά και νέους όρους κυριαρχίας. Χτυπούν τους αγώνες στις καταλήψεις και τους αυτοοργανωμένους χώρους. Επιστρατεύονται οι απεργοί, όταν υπερασπίζονται τα εργατικά δικαιώματα, τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και την αξιοπρέπειά τους (Μετρό, ναυτεργάτες, Γενικό Κρατικό Νίκαιας, καθηγητές στις εξετάσεις). Κατεβάζουν στρατό κατοχής, ειδικές δυνάμεις των τρομοκρατικών μηχανισμών του καθεστώτος ενάντια στους κατοίκους στις Σκουριές που υπερασπίζονται γη και ελευθερία ενάντια σε ντόπιο και ξένο κεφάλαιο. Προφυλακίζουν αγωνιστές με κατασκευασμένα στοιχεία (DΝΑ). Καταδικάζονται μαθητές στη Λαμία για τις καταλήψεις.
Έχει στηθεί σκηνικό μεσοπολέμου από τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης (ΜΜΕ): μοναδική διέξοδος για το καθεστώς έκτακτης ανάγκης, είναι η διαίρεση της κοινωνίας, ο κανιβαλισμός, ο κοινωνικός εκφασισμός, ο τρόμος και η υποταγή. Όλοι πρέπει να αισθανθούν τον άλλο σαν εχθρό: είτε είναι «προνομιούχοι εργαζόμενοι στο δημόσιο» είτε «αδικημένοι χαμηλόμισθοι» στον ιδιωτικό τομέα είτε άνεργοι, για τους οποίους, μάλιστα, στήθηκε πάρτι με ΜΚΟ-δουλεμπορικές εταιρείες οι οποίες εξωραΐζουν την εξαθλίωση με συσσίτια και φιλανθρωπίες. 5μηνες ατομικές συμβάσεις εξαθλίωσης μέσω ΟΑΕΔ για «ωφελούμενους» που δεν αναγνωρίζονται ως εργαζόμενοι με 400 Ευρώ χωρίς ένσημα, που μένουν απλήρωτοι για μήνες. Τα ΜΜΕ, όμως, δεν προωθούν μόνο τον κατακερματισμό και τη διάσπαση της εργατικής τάξης, αλλά και συστηματικά προπαγανδίζουν ότι αυτό που μας ενώνει δεν είναι ο αγώνας για την αξιοπρέπεια, την ελευθερία, την ισότητα, δεν είναι η αλληλεγγύη αλλά η ιδεολογία του «καθαρού αίματος», της «φυλής». Οι μετανάστες και οι πρόσφυγες, αλλά και οι οροθετικές και οι Ρομά προβάλλονται ως ο «εσωτερικός εχθρός». Ταυτόχρονα, η συνθήκη Δουβλίνο 2 μετατρέπει την Ελλάδα σε ένα απέραντο στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών που έρχονται από τις λεηλατημένες περιοχές του πλανήτη από την καταστροφική δράση των πολυεθνικών και τις ερημωμένες πόλεις από τις ιμπεριαλιστικές βόμβες του ΝΑΤΟ. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τα επιδοτούμενα από την Ευρωπαϊκή Ένωση πογκρόμ τύπου «Ξένιος Δίας» είναι η πολιτική της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας για τη μετανάστευση. Το κράτος και οι μηχανισμοί προπαγάνδας προωθούν τον φασισμό στην οικογένεια, στο σχολείο, στους χώρους εργασίας, στην κατανάλωση. Διαμορφώνονται εμφυλιοπολεμικοί όροι, καθώς το καθεστώς για να αντιμετωπίσει την κρίση συναίνεσης διαμορφώνει κομμάτια της κοινωνίας, κυρίως μικροαστικά, τα οποία βλέπουν τον θάνατο του μετανάστη, τον νόμο και την τάξη ως τον δρόμο για να επιβιώσουν – έστω και κανιβαλικά – προσδοκώντας ότι θα αποκτήσουν ξανά την καταναλωτική ευμάρεια που έχασαν…
Μια πολιτική έκφραση του κοινωνικού εκφασισμού αποτελούν η ΧΑ και τα τάγματα εφόδου: μαχαιρώνουν, δολοφονούν μετανάστες, είναι το μακρύ χέρι των αφεντικών. Ενώ επικαλούνται τον φτωχό λαό που τους έστειλε στο κοινοβούλιο, για να δείρουν τους «απατεώνες πολιτικούς», όταν συζητείται η φορολόγηση των εφοπλιστών ή επιχειρείται να ασκηθεί έλεγχος στην ιδιωτικοποίηση της Αγροτικής Τράπεζας, υψώνουν τις κραυγές τους, για να υπερασπιστούν το εφοπλιστικό και τοκογλυφικό κεφάλαιο. Εκθειάζουν την επιστράτευση των απεργών του ΜΕΤΡΟ («έσπασε ο τσαμπουκάς των συνδικαλιστών»).
Οι υμνητές του Χίτλερ, τα φασιστικά καθάρματα της Χρυσής Αυγής χρόνια τώρα έχουν προχωρήσει σε δολοφονικές επιθέσεις σε μετανάστες όπως τη δολοφονία του Σαχτζάτ Λουκμάν που έπεσε νεκρός από χρυσαυγίτες στα Πετράλωνα και τον άγριο ξυλοδαρμό των Αιγύπτιων ψαράδων στο Πέραμα, αλλά και σε μέλη του συνδικάτου μετάλλου, του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ στο Πέραμα, με μαζική δολοφονική επίθεση με λοστούς, επιχειρώντας να τελειώσουν με τις συνδικαλιστικές αντιστάσεις, για να μπορεί το εφοπλιστικό κεφάλαιο να δρα ανενόχλητο στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη. Έστησαν δουλεμπόριο και αποτέλεσαν τον πολιορκητικό κλοιό, για να καλυφθούν οι θέσεις εργασίας από Έλληνες με τα ίδια μεροκάματα πείνας που έπαιρναν οι μετανάστες.
Την Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου στην Αμφιάλη, ο χρυσαυγίτης μισθοφόρος δολοφόνος Γιώργος Ρουπακιάς μαχαιρώνει θανάσιμα τον αγωνιστή αντιφασίστα Παύλο Φύσσα, για να σπείρει τον τρόμο στην κοινωνία. Είναι η πρώτη οργανωμένη πολιτική δολοφονία μετά τη χούντα των συνταγματαρχών. Δολοφόνησαν τον ράπερ Killah P, γιατί δεν έσκυψε το κεφάλι και στάθηκε όρθιος μες στη γειτονιά του. Με αυτόν τον τρόπο, έγινε ορατή σε όλους η εγκληματική δράση των χρυσαυγιτών, με τις πλάτες μπάτσων και δικαστών, στους δρόμους των γειτονιών. Τα σύγχρονα τάγματα εφόδου σκοτώνουν, μαχαιρώνουν, ενώ το καθεστώς «έκτακτης ανάγκης» τους σφίγγει το χέρι στο κοινοβούλιο.
Ο κοινωνικός εκφασισμός και η πολιτική εκπροσώπησή του, η ΧΑ χτες, άλλα ακροδεξιά μορφώματα αύριο, χρηματοδοτούνται από το κράτος (ΚΥΠ) και το εφοπλιστικό και χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο. Οι φασίστες αποτελούν επιλογή του κράτους και του κεφαλαίου. Τον φασισμό τον γεννά και τον εκτρέφει το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα, για να σωθεί από την πολιτική και κοινωνική χρεοκοπία του, για να μπορεί σε περιόδους κρίσης με τον τρόμο να επιβάλει την υποταγή, χρεώνοντας την κρίση στους απατεώνες διαχειριστές της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Η χρηματοδότηση από το κράτος και το κεφάλαιο της ΧΑ αλλά και η προβολή της από τα MME τής έδωσε τη δυνατότητα να κάνει «φιλανθρωπικά συσσίτια» και «επιτροπές κατοίκων για καθαρή πόλη», αναζητώντας έρεισμα στα πιο εξαθλιωμένα οικονομικά, αλλά και αλλοτριωμένα τμήματα της κοινωνίας, που έβλεπαν στους μπράβους της νύχτας, τους πρεζέμπορους και τους εμπόρους όπλων τον… προστάτη τους μες στην ανασφάλειά τους.
Μετά τη δολοφονία του αγωνιστή αντιφασίστα Παύλου Φύσσα, η σύλληψη και η ομολογία του δολοφόνου, ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις και η πίεση, από εγχώρια και διεθνή οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα, στην κυβέρνηση και ο φόβος τους μήπως αποσταθεροποιηθεί το καθεστώς από πιθανή εξέγερση των από κάτω καθόρισε τις πολιτικές εξελίξεις. Η κυβέρνηση νδ-πασοκ εμφανίζεται ως εγγυητής της νομιμότητας, όπου το κράτος έχει το μονοπώλιο της βίας. Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα σχέδιο του καθεστώτος να επιβάλει μια νέα «μεταπολίτευση». Επιχειρείται να επιβληθεί «νόμος και τάξη»: όποιος δεν έχει εκλογικές αυταπάτες για συνδιαχείριση της κρίσης του Κεφαλαίου και παλεύει στα κινήματα και τον δρόμο επιχειρείται να τεθεί εκτός νόμου. Το καθεστώς επιχειρεί να ποινικοποιήσει τη στοιχειώδη αυτοάμυνα του κινήματος, ταυτίζοντας τους φασίστες με όσους αγωνιζόμαστε για την ανατροπή του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος, χαρακτηρίζοντας όλους "παραστρατιωτικές ομάδες" και τη δράση μας έγκλημα…
Απόδειξη όλων αυτών αποτελεί η δίωξη για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση των κατοίκων της Χαλκιδικής και η προφυλάκιση 4 αγωνιστών με κατασκευασμένες κατηγορίες, ενώ ήδη διώκονται άλλοι 25 αγωνιστές. Διώκεται ως έγκλημα ο αγώνας για τη γη και την ελευθερία, ενάντια στη λεηλασία της ζωής, την καταστροφή και την ερημοποίηση που θα επιφέρει η El Dorado Gold. Εκατοντάδες Ματ-Εκαμ-ασφαλίτες έχουν επιβάλει στην περιοχή καθεστώς τρόμου. Η «εξάρθρωση» της συμμορίας της Χρυσής Αυγής, μέσω του ιδεολογήματος «των δύο άκρων», επιχειρείται να γίνει το άλλοθι της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, όπως μετά το ’74 και τη φυλάκιση μιας δράκας χουντικών, η «δημοκρατία» με αντιτρομοκρατική και αντιαπεργιακή νομοθεσία, με αύρες και ΜΑΤ, με βασανισμούς στα κρατητήρια και δολοφονίες αγωνιστών έστησαν τη «μεταπολίτευση». Επιχειρείται η νομιμοποίηση στη συνείδηση της κοινωνίας ως εγκληματικής δράσης της αντιβίας, δηλαδή της αντίστασης στη γενικευμένη ανεργία, τη φτώχεια, τη λεηλασία της φύσης και της ζωής μας.
Διαμορφώνεται από τους μηχανισμούς προπαγάνδας «φασισμός από τα κάτω». Ο φασισμός αναδεικνύει τα άθλια ένστικτα του ανθρώπου και είναι επικίνδυνος, μετατρέπει το μίσος του μικροαστού προς τον εαυτό του, όταν αισθάνεται ότι, σύμφωνα με τα προβαλλόμενα πρότυπα απέτυχε, σε μίσος στους πιο αδύναμους. Δηλητηριάζει τους «από κάτω», ακυρώνει την αλληλεγγύη και επιβάλλει τον κρατικό μηχανισμό ως τον μόνο συνδετικό κρίκο των ατόμων. Την ώρα που το σύστημα κινδυνεύει και είναι ορατή η εξέγερση, την ώρα που η συναίνεση τελειώνει, ο φασισμός είναι η μόνη διέξοδος για το σύστημα.
Η εξάρθρωση της ΧΑ δεν αποτελεί ξεκαθάρισμα του καθεστώτος με τον φασισμό και όσοι στοιχίζονται σε «δημοκρατικά τόξα» και «αντιφασιστικά λαϊκά μέτωπα» πολύ γρήγορα θα βρεθούν πάλι ανήμποροι μπροστά σε μια πιο εκλεπτυσμένη εξωραϊσμένη εκδοχή της, η οποία θα συνεχίσει την εκπροσώπηση του «φασισμού από τα κάτω» στο «ναό της δημοκρατίας», ενώ ναζιστικές συμμορίες που θα εμφανίζονται ως αυθεντικοί εκφραστές του εθνικοσοσιαλισμού θα συνεχίσουν να σπέρνουν τον τρόμο. Η κυβέρνηση νδ-πασοκ επιδιώκουν τη μετάλλαξη της ΧΑ σε «λεπενικού» τύπου ακροδεξιού μορφώματος, το οποίο θα αποτελέσει την «πιο σοβαρή ΧΑ» με την οποία θα συνδιαχειριστούν και αύριο – όπως χτες με το Λάος – την κρίση του Κεφαλαίου.
Ο αντιφασιστικός αγώνας ή θα είναι μέρος του αντικαπιταλιστικού αντικαθεστωτικού αγώνα ή δεν μπορεί παρά να είναι μεγάλα λόγια χωρίς περιεχόμενο. Αν δεν συνδεθεί με τον αγώνα ενάντια στην υποτίμηση της εργατικής δύναμης, παραμένει ανθρωπιστική διακήρυξη, πουκάμισο αδειανό και διολισθαίνει στο θέαμα.
Σε αυτήν τη συνθήκη, λοιπόν, χρειάζεται να αποδομήσουμε τους μύθους της κυρίαρχης ιδεολογίας και τις αυταπάτες. Ζούμε σε καθεστώς «έκτακτης ανάγκης»: όποια συλλογικότητα αντιστέκεται, καταστέλλεται και τίθεται σε κατάσταση παρανομίας. Η κυρίαρχη ιδεολογία είναι: «νόμος και τάξη» για τους από κάτω, εργοδοτική τρομοκρατία και μεγιστοποίηση του κέρδους για τους από πάνω. Σε αυτήν τη συνθήκη, δεν είναι λίγοι αυτοί που είτε έχουν εκλογικές αυταπάτες για συνδιαχείριση της κρίσης είτε αντιμετωπίζουν εργαλειακά τα «αντιφασιστικά λαϊκά μέτωπα».
Ο κοινωνικός εκφασισμός και η πολιτική εκπροσώπησή του, η ΧΑ χτες, άλλα ακροδεξιά μορφώματα αύριο δεν αντιμετωπίζονται, ούτε με συμφωνίες από τα πάνω ούτε με εργαλειακά κόλπα και οργανωτικές «περιστασιακές» συγκολλήσεις με τη διαμεσολάβησή κομμάτων, πολιτικών και κοινωνικών μορφωμάτων σφραγίδων. Χρειάζεται συνεχής οργανωμένη δουλειά από τα κάτω, ενότητα στη βάση, για να σπάσει ο φόβος, η παραίτηση, ο τρόμος, ο κοινωνικός κανιβαλισμός, με πρόταγμα την αξιοπρέπεια, την αντίσταση, την αλληλεγγύη, την αυτοοργάνωση και την αδιαμεσολάβητη δράση. Ενδεικτικά, θυμίζουμε ότι στις 15/2/2013 έγινε αιφνιδιαστική πορεία της ΧΑ, με ρατσιστικά συνθήματα, στην περιοχή του Παγκρατίου. Όταν η πορεία έφτασε στην πλατεία Αγίου Νικολάου, κάτοικοι εναντιώθηκαν αυθόρμητα στην εμφάνισή τους.
Τρεις ώρες αργότερα, έγινε αντιφασιστική πορεία στους δρόμους του Βύρωνα, του Παγκρατίου και στη λεωφόρο Υμηττού στον άξονα που πριν είχε κινηθεί η ΧΑ. Την επόμενη μέρα, στις 16/2, πραγματοποιήθηκε μεγάλη πορεία αλληλεγγύης στις καταλήψεις και τους αυτοοργανωμένους χώρους από τις συλλογικότητες των γειτονιών μας, που δρουν από τα κάτω στην Καισαριανή, τον Βύρωνα, το Παγκράτι, τα Ιλίσια και του Ζωγράφου.
Την 1η Μάρτη 2013, μετά από οριζόντια διαδικασία στην οποία συμμετείχαν αντιφασίστες/στριες από τις γειτονιές μας, έγινε κινητοποίηση στα γραφεία της δημοτικής παράταξης της ΧΑ στη Φιλολάου 159, τα οποία έχει παραχωρήσει ο δήμαρχος Καμίνης, ενάντια στην πρώτη εκδήλωσή τους, με την οποία ανακοίνωναν την ίδρυση τοπικής οργάνωσης ΧΑ στο Παγκράτι. 7 διμοιρίες ΜΑΤ, δεκάδες ΔΙΑΣ προσέτρεξαν, για να διώξουν τους διαδηλωτές.
Η εκδήλωση ακυρώθηκε και ακολούθησε πορεία. Από τότε τα γραφεία δεν λειτούργησαν. Δεν δόθηκε χώρος στους φασίστες να αναπτύξουν πολιτική δράση… Στις 24 Σεπτέμβρη 2013, η Πρωτοβουλία Κατοίκων Καισαριανής οργάνωσε αντιφασιστική πορεία απάντηση στην πολιτική δολοφονία του Παύλου Φύσσα. 500 διαδηλωτές μες στις γειτονιές της πόλης μας, αφού έδιωξαν τους μπάτσους που εμφανίστηκαν στην πορεία, έστειλαν μήνυμα σε όλους ότι η Καισαριανή δεν ξεχνά. Τα αδιαμεσολάβητα χαρακτηριστικά της πορείας έδειξαν ότι μπορεί να οργανωθεί από τα κάτω, χωρίς σφραγίδες και καπελώματα ο αντιφασιστικός αγώνας.
Ο φασισμός στις γειτονιές μας δεν μπόρεσε και δεν πρέπει να μπορέσει να βρει χώρο να αναπτυχθεί. Τον εμπόδισαν και τον εμποδίζουν οι δράσεις, οι συγκεντρώσεις, οι πορείες, οι αυτοοργανωμένες δομές που καθιστούν κοινό στόχο το πρόταγμα της ανατροπής και της απελευθέρωσης. Με τις συλλογικές κουζίνες, τα χαριστικά– ανταλλακτικά παζάρια, τους απεργιακούς αποκλεισμούς, το μπλοκάρισμα των εργολάβων της ΔΕΗ που κόβουν το ρεύμα στις γειτονιές μας, την αυτομόρφωση, τις καλλιτεχνικές αντιεμπορευματικές πρωτοβουλίες, με τις δράσεις μας ενάντια στους αυτοκινητόδρομους στον Υμηττό, τη λεηλασία του δάσους του Αϊ-Γιάννη, την καταστροφή της παιδικής χαράς στην Τσάφου, και την υπεράσπιση του ελεύθερου χώρου στο πάρκο Αλεξάνδρου παλιότερα αλλά και σήμερα με την επανοικειοποίηση του Σκοπευτηρίου και την καλλιέργεια του Μπαξέ, της γης στον απελευθερωμένο χώρο της Βίλας Ζωγράφου από όπου τροφοδοτούμε τις Συλλογικές Κουζίνες των γειτονιών μας, δεν παλεύουμε, για να φτιάξουμε «νησίδες» μες στον καπιταλισμό. Δεν επιχειρούμε μόνο να καλύψουμε τις ανάγκες μας. Παλεύουμε να βαθύνουμε την αυτονομία. Ο αγώνας είναι ένας και έχει πολλές μορφές. Δεν μπορεί να διαχωρίζεται από τον αντικαπιταλιστικό αντικαθεστωτικό ταξικό αγώνα, δεν διαχωρίζεται από τον αγώνα για την κοινωνική επανάσταση και την κατάργηση της εκμετάλλευσης. Ο αγώνας χρειάζεται, υπομονή και συνεχή δουλειά. Η μάχη προϋποθέτει την υπέρβαση της ατομικότητας και δίνεται με συλλογικούς όρους μες στην κοινωνική και ταξική πάλη, διαβαίνοντας το μονοπάτι για την κοινωνική απελευθέρωση και την ανατροπή του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος που γεννά τον φασισμό.
Στις διαδηλώσεις, τις γενικές απεργίες, τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων και των ανέργων, στις δράσεις των αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων η κρατική βία και τρομοκρατία απογειώνεται: ρίψη τοξικών δηλητηρίων, ξυλοδαρμοί, συλλήψεις, διώξεις, προφυλακίσεις αγωνιστών. Θέλουν να ξεπεράσουν την κρίση του κεφαλαίου με κερδοφορία αλλά και νέους όρους κυριαρχίας. Χτυπούν τους αγώνες στις καταλήψεις και τους αυτοοργανωμένους χώρους. Επιστρατεύονται οι απεργοί, όταν υπερασπίζονται τα εργατικά δικαιώματα, τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και την αξιοπρέπειά τους (Μετρό, ναυτεργάτες, Γενικό Κρατικό Νίκαιας, καθηγητές στις εξετάσεις). Κατεβάζουν στρατό κατοχής, ειδικές δυνάμεις των τρομοκρατικών μηχανισμών του καθεστώτος ενάντια στους κατοίκους στις Σκουριές που υπερασπίζονται γη και ελευθερία ενάντια σε ντόπιο και ξένο κεφάλαιο. Προφυλακίζουν αγωνιστές με κατασκευασμένα στοιχεία (DΝΑ). Καταδικάζονται μαθητές στη Λαμία για τις καταλήψεις.
Έχει στηθεί σκηνικό μεσοπολέμου από τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης (ΜΜΕ): μοναδική διέξοδος για το καθεστώς έκτακτης ανάγκης, είναι η διαίρεση της κοινωνίας, ο κανιβαλισμός, ο κοινωνικός εκφασισμός, ο τρόμος και η υποταγή. Όλοι πρέπει να αισθανθούν τον άλλο σαν εχθρό: είτε είναι «προνομιούχοι εργαζόμενοι στο δημόσιο» είτε «αδικημένοι χαμηλόμισθοι» στον ιδιωτικό τομέα είτε άνεργοι, για τους οποίους, μάλιστα, στήθηκε πάρτι με ΜΚΟ-δουλεμπορικές εταιρείες οι οποίες εξωραΐζουν την εξαθλίωση με συσσίτια και φιλανθρωπίες. 5μηνες ατομικές συμβάσεις εξαθλίωσης μέσω ΟΑΕΔ για «ωφελούμενους» που δεν αναγνωρίζονται ως εργαζόμενοι με 400 Ευρώ χωρίς ένσημα, που μένουν απλήρωτοι για μήνες. Τα ΜΜΕ, όμως, δεν προωθούν μόνο τον κατακερματισμό και τη διάσπαση της εργατικής τάξης, αλλά και συστηματικά προπαγανδίζουν ότι αυτό που μας ενώνει δεν είναι ο αγώνας για την αξιοπρέπεια, την ελευθερία, την ισότητα, δεν είναι η αλληλεγγύη αλλά η ιδεολογία του «καθαρού αίματος», της «φυλής». Οι μετανάστες και οι πρόσφυγες, αλλά και οι οροθετικές και οι Ρομά προβάλλονται ως ο «εσωτερικός εχθρός». Ταυτόχρονα, η συνθήκη Δουβλίνο 2 μετατρέπει την Ελλάδα σε ένα απέραντο στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών που έρχονται από τις λεηλατημένες περιοχές του πλανήτη από την καταστροφική δράση των πολυεθνικών και τις ερημωμένες πόλεις από τις ιμπεριαλιστικές βόμβες του ΝΑΤΟ. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τα επιδοτούμενα από την Ευρωπαϊκή Ένωση πογκρόμ τύπου «Ξένιος Δίας» είναι η πολιτική της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας για τη μετανάστευση. Το κράτος και οι μηχανισμοί προπαγάνδας προωθούν τον φασισμό στην οικογένεια, στο σχολείο, στους χώρους εργασίας, στην κατανάλωση. Διαμορφώνονται εμφυλιοπολεμικοί όροι, καθώς το καθεστώς για να αντιμετωπίσει την κρίση συναίνεσης διαμορφώνει κομμάτια της κοινωνίας, κυρίως μικροαστικά, τα οποία βλέπουν τον θάνατο του μετανάστη, τον νόμο και την τάξη ως τον δρόμο για να επιβιώσουν – έστω και κανιβαλικά – προσδοκώντας ότι θα αποκτήσουν ξανά την καταναλωτική ευμάρεια που έχασαν…
Μια πολιτική έκφραση του κοινωνικού εκφασισμού αποτελούν η ΧΑ και τα τάγματα εφόδου: μαχαιρώνουν, δολοφονούν μετανάστες, είναι το μακρύ χέρι των αφεντικών. Ενώ επικαλούνται τον φτωχό λαό που τους έστειλε στο κοινοβούλιο, για να δείρουν τους «απατεώνες πολιτικούς», όταν συζητείται η φορολόγηση των εφοπλιστών ή επιχειρείται να ασκηθεί έλεγχος στην ιδιωτικοποίηση της Αγροτικής Τράπεζας, υψώνουν τις κραυγές τους, για να υπερασπιστούν το εφοπλιστικό και τοκογλυφικό κεφάλαιο. Εκθειάζουν την επιστράτευση των απεργών του ΜΕΤΡΟ («έσπασε ο τσαμπουκάς των συνδικαλιστών»).
Οι υμνητές του Χίτλερ, τα φασιστικά καθάρματα της Χρυσής Αυγής χρόνια τώρα έχουν προχωρήσει σε δολοφονικές επιθέσεις σε μετανάστες όπως τη δολοφονία του Σαχτζάτ Λουκμάν που έπεσε νεκρός από χρυσαυγίτες στα Πετράλωνα και τον άγριο ξυλοδαρμό των Αιγύπτιων ψαράδων στο Πέραμα, αλλά και σε μέλη του συνδικάτου μετάλλου, του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ στο Πέραμα, με μαζική δολοφονική επίθεση με λοστούς, επιχειρώντας να τελειώσουν με τις συνδικαλιστικές αντιστάσεις, για να μπορεί το εφοπλιστικό κεφάλαιο να δρα ανενόχλητο στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη. Έστησαν δουλεμπόριο και αποτέλεσαν τον πολιορκητικό κλοιό, για να καλυφθούν οι θέσεις εργασίας από Έλληνες με τα ίδια μεροκάματα πείνας που έπαιρναν οι μετανάστες.
Την Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου στην Αμφιάλη, ο χρυσαυγίτης μισθοφόρος δολοφόνος Γιώργος Ρουπακιάς μαχαιρώνει θανάσιμα τον αγωνιστή αντιφασίστα Παύλο Φύσσα, για να σπείρει τον τρόμο στην κοινωνία. Είναι η πρώτη οργανωμένη πολιτική δολοφονία μετά τη χούντα των συνταγματαρχών. Δολοφόνησαν τον ράπερ Killah P, γιατί δεν έσκυψε το κεφάλι και στάθηκε όρθιος μες στη γειτονιά του. Με αυτόν τον τρόπο, έγινε ορατή σε όλους η εγκληματική δράση των χρυσαυγιτών, με τις πλάτες μπάτσων και δικαστών, στους δρόμους των γειτονιών. Τα σύγχρονα τάγματα εφόδου σκοτώνουν, μαχαιρώνουν, ενώ το καθεστώς «έκτακτης ανάγκης» τους σφίγγει το χέρι στο κοινοβούλιο.
Ο κοινωνικός εκφασισμός και η πολιτική εκπροσώπησή του, η ΧΑ χτες, άλλα ακροδεξιά μορφώματα αύριο, χρηματοδοτούνται από το κράτος (ΚΥΠ) και το εφοπλιστικό και χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο. Οι φασίστες αποτελούν επιλογή του κράτους και του κεφαλαίου. Τον φασισμό τον γεννά και τον εκτρέφει το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα, για να σωθεί από την πολιτική και κοινωνική χρεοκοπία του, για να μπορεί σε περιόδους κρίσης με τον τρόμο να επιβάλει την υποταγή, χρεώνοντας την κρίση στους απατεώνες διαχειριστές της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Η χρηματοδότηση από το κράτος και το κεφάλαιο της ΧΑ αλλά και η προβολή της από τα MME τής έδωσε τη δυνατότητα να κάνει «φιλανθρωπικά συσσίτια» και «επιτροπές κατοίκων για καθαρή πόλη», αναζητώντας έρεισμα στα πιο εξαθλιωμένα οικονομικά, αλλά και αλλοτριωμένα τμήματα της κοινωνίας, που έβλεπαν στους μπράβους της νύχτας, τους πρεζέμπορους και τους εμπόρους όπλων τον… προστάτη τους μες στην ανασφάλειά τους.
Μετά τη δολοφονία του αγωνιστή αντιφασίστα Παύλου Φύσσα, η σύλληψη και η ομολογία του δολοφόνου, ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις και η πίεση, από εγχώρια και διεθνή οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα, στην κυβέρνηση και ο φόβος τους μήπως αποσταθεροποιηθεί το καθεστώς από πιθανή εξέγερση των από κάτω καθόρισε τις πολιτικές εξελίξεις. Η κυβέρνηση νδ-πασοκ εμφανίζεται ως εγγυητής της νομιμότητας, όπου το κράτος έχει το μονοπώλιο της βίας. Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα σχέδιο του καθεστώτος να επιβάλει μια νέα «μεταπολίτευση». Επιχειρείται να επιβληθεί «νόμος και τάξη»: όποιος δεν έχει εκλογικές αυταπάτες για συνδιαχείριση της κρίσης του Κεφαλαίου και παλεύει στα κινήματα και τον δρόμο επιχειρείται να τεθεί εκτός νόμου. Το καθεστώς επιχειρεί να ποινικοποιήσει τη στοιχειώδη αυτοάμυνα του κινήματος, ταυτίζοντας τους φασίστες με όσους αγωνιζόμαστε για την ανατροπή του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος, χαρακτηρίζοντας όλους "παραστρατιωτικές ομάδες" και τη δράση μας έγκλημα…
Απόδειξη όλων αυτών αποτελεί η δίωξη για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση των κατοίκων της Χαλκιδικής και η προφυλάκιση 4 αγωνιστών με κατασκευασμένες κατηγορίες, ενώ ήδη διώκονται άλλοι 25 αγωνιστές. Διώκεται ως έγκλημα ο αγώνας για τη γη και την ελευθερία, ενάντια στη λεηλασία της ζωής, την καταστροφή και την ερημοποίηση που θα επιφέρει η El Dorado Gold. Εκατοντάδες Ματ-Εκαμ-ασφαλίτες έχουν επιβάλει στην περιοχή καθεστώς τρόμου. Η «εξάρθρωση» της συμμορίας της Χρυσής Αυγής, μέσω του ιδεολογήματος «των δύο άκρων», επιχειρείται να γίνει το άλλοθι της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, όπως μετά το ’74 και τη φυλάκιση μιας δράκας χουντικών, η «δημοκρατία» με αντιτρομοκρατική και αντιαπεργιακή νομοθεσία, με αύρες και ΜΑΤ, με βασανισμούς στα κρατητήρια και δολοφονίες αγωνιστών έστησαν τη «μεταπολίτευση». Επιχειρείται η νομιμοποίηση στη συνείδηση της κοινωνίας ως εγκληματικής δράσης της αντιβίας, δηλαδή της αντίστασης στη γενικευμένη ανεργία, τη φτώχεια, τη λεηλασία της φύσης και της ζωής μας.
Διαμορφώνεται από τους μηχανισμούς προπαγάνδας «φασισμός από τα κάτω». Ο φασισμός αναδεικνύει τα άθλια ένστικτα του ανθρώπου και είναι επικίνδυνος, μετατρέπει το μίσος του μικροαστού προς τον εαυτό του, όταν αισθάνεται ότι, σύμφωνα με τα προβαλλόμενα πρότυπα απέτυχε, σε μίσος στους πιο αδύναμους. Δηλητηριάζει τους «από κάτω», ακυρώνει την αλληλεγγύη και επιβάλλει τον κρατικό μηχανισμό ως τον μόνο συνδετικό κρίκο των ατόμων. Την ώρα που το σύστημα κινδυνεύει και είναι ορατή η εξέγερση, την ώρα που η συναίνεση τελειώνει, ο φασισμός είναι η μόνη διέξοδος για το σύστημα.
Η εξάρθρωση της ΧΑ δεν αποτελεί ξεκαθάρισμα του καθεστώτος με τον φασισμό και όσοι στοιχίζονται σε «δημοκρατικά τόξα» και «αντιφασιστικά λαϊκά μέτωπα» πολύ γρήγορα θα βρεθούν πάλι ανήμποροι μπροστά σε μια πιο εκλεπτυσμένη εξωραϊσμένη εκδοχή της, η οποία θα συνεχίσει την εκπροσώπηση του «φασισμού από τα κάτω» στο «ναό της δημοκρατίας», ενώ ναζιστικές συμμορίες που θα εμφανίζονται ως αυθεντικοί εκφραστές του εθνικοσοσιαλισμού θα συνεχίσουν να σπέρνουν τον τρόμο. Η κυβέρνηση νδ-πασοκ επιδιώκουν τη μετάλλαξη της ΧΑ σε «λεπενικού» τύπου ακροδεξιού μορφώματος, το οποίο θα αποτελέσει την «πιο σοβαρή ΧΑ» με την οποία θα συνδιαχειριστούν και αύριο – όπως χτες με το Λάος – την κρίση του Κεφαλαίου.
Ο αντιφασιστικός αγώνας ή θα είναι μέρος του αντικαπιταλιστικού αντικαθεστωτικού αγώνα ή δεν μπορεί παρά να είναι μεγάλα λόγια χωρίς περιεχόμενο. Αν δεν συνδεθεί με τον αγώνα ενάντια στην υποτίμηση της εργατικής δύναμης, παραμένει ανθρωπιστική διακήρυξη, πουκάμισο αδειανό και διολισθαίνει στο θέαμα.
Σε αυτήν τη συνθήκη, λοιπόν, χρειάζεται να αποδομήσουμε τους μύθους της κυρίαρχης ιδεολογίας και τις αυταπάτες. Ζούμε σε καθεστώς «έκτακτης ανάγκης»: όποια συλλογικότητα αντιστέκεται, καταστέλλεται και τίθεται σε κατάσταση παρανομίας. Η κυρίαρχη ιδεολογία είναι: «νόμος και τάξη» για τους από κάτω, εργοδοτική τρομοκρατία και μεγιστοποίηση του κέρδους για τους από πάνω. Σε αυτήν τη συνθήκη, δεν είναι λίγοι αυτοί που είτε έχουν εκλογικές αυταπάτες για συνδιαχείριση της κρίσης είτε αντιμετωπίζουν εργαλειακά τα «αντιφασιστικά λαϊκά μέτωπα».
Ο κοινωνικός εκφασισμός και η πολιτική εκπροσώπησή του, η ΧΑ χτες, άλλα ακροδεξιά μορφώματα αύριο δεν αντιμετωπίζονται, ούτε με συμφωνίες από τα πάνω ούτε με εργαλειακά κόλπα και οργανωτικές «περιστασιακές» συγκολλήσεις με τη διαμεσολάβησή κομμάτων, πολιτικών και κοινωνικών μορφωμάτων σφραγίδων. Χρειάζεται συνεχής οργανωμένη δουλειά από τα κάτω, ενότητα στη βάση, για να σπάσει ο φόβος, η παραίτηση, ο τρόμος, ο κοινωνικός κανιβαλισμός, με πρόταγμα την αξιοπρέπεια, την αντίσταση, την αλληλεγγύη, την αυτοοργάνωση και την αδιαμεσολάβητη δράση. Ενδεικτικά, θυμίζουμε ότι στις 15/2/2013 έγινε αιφνιδιαστική πορεία της ΧΑ, με ρατσιστικά συνθήματα, στην περιοχή του Παγκρατίου. Όταν η πορεία έφτασε στην πλατεία Αγίου Νικολάου, κάτοικοι εναντιώθηκαν αυθόρμητα στην εμφάνισή τους.
Τρεις ώρες αργότερα, έγινε αντιφασιστική πορεία στους δρόμους του Βύρωνα, του Παγκρατίου και στη λεωφόρο Υμηττού στον άξονα που πριν είχε κινηθεί η ΧΑ. Την επόμενη μέρα, στις 16/2, πραγματοποιήθηκε μεγάλη πορεία αλληλεγγύης στις καταλήψεις και τους αυτοοργανωμένους χώρους από τις συλλογικότητες των γειτονιών μας, που δρουν από τα κάτω στην Καισαριανή, τον Βύρωνα, το Παγκράτι, τα Ιλίσια και του Ζωγράφου.
Την 1η Μάρτη 2013, μετά από οριζόντια διαδικασία στην οποία συμμετείχαν αντιφασίστες/στριες από τις γειτονιές μας, έγινε κινητοποίηση στα γραφεία της δημοτικής παράταξης της ΧΑ στη Φιλολάου 159, τα οποία έχει παραχωρήσει ο δήμαρχος Καμίνης, ενάντια στην πρώτη εκδήλωσή τους, με την οποία ανακοίνωναν την ίδρυση τοπικής οργάνωσης ΧΑ στο Παγκράτι. 7 διμοιρίες ΜΑΤ, δεκάδες ΔΙΑΣ προσέτρεξαν, για να διώξουν τους διαδηλωτές.
Η εκδήλωση ακυρώθηκε και ακολούθησε πορεία. Από τότε τα γραφεία δεν λειτούργησαν. Δεν δόθηκε χώρος στους φασίστες να αναπτύξουν πολιτική δράση… Στις 24 Σεπτέμβρη 2013, η Πρωτοβουλία Κατοίκων Καισαριανής οργάνωσε αντιφασιστική πορεία απάντηση στην πολιτική δολοφονία του Παύλου Φύσσα. 500 διαδηλωτές μες στις γειτονιές της πόλης μας, αφού έδιωξαν τους μπάτσους που εμφανίστηκαν στην πορεία, έστειλαν μήνυμα σε όλους ότι η Καισαριανή δεν ξεχνά. Τα αδιαμεσολάβητα χαρακτηριστικά της πορείας έδειξαν ότι μπορεί να οργανωθεί από τα κάτω, χωρίς σφραγίδες και καπελώματα ο αντιφασιστικός αγώνας.
Ο φασισμός στις γειτονιές μας δεν μπόρεσε και δεν πρέπει να μπορέσει να βρει χώρο να αναπτυχθεί. Τον εμπόδισαν και τον εμποδίζουν οι δράσεις, οι συγκεντρώσεις, οι πορείες, οι αυτοοργανωμένες δομές που καθιστούν κοινό στόχο το πρόταγμα της ανατροπής και της απελευθέρωσης. Με τις συλλογικές κουζίνες, τα χαριστικά– ανταλλακτικά παζάρια, τους απεργιακούς αποκλεισμούς, το μπλοκάρισμα των εργολάβων της ΔΕΗ που κόβουν το ρεύμα στις γειτονιές μας, την αυτομόρφωση, τις καλλιτεχνικές αντιεμπορευματικές πρωτοβουλίες, με τις δράσεις μας ενάντια στους αυτοκινητόδρομους στον Υμηττό, τη λεηλασία του δάσους του Αϊ-Γιάννη, την καταστροφή της παιδικής χαράς στην Τσάφου, και την υπεράσπιση του ελεύθερου χώρου στο πάρκο Αλεξάνδρου παλιότερα αλλά και σήμερα με την επανοικειοποίηση του Σκοπευτηρίου και την καλλιέργεια του Μπαξέ, της γης στον απελευθερωμένο χώρο της Βίλας Ζωγράφου από όπου τροφοδοτούμε τις Συλλογικές Κουζίνες των γειτονιών μας, δεν παλεύουμε, για να φτιάξουμε «νησίδες» μες στον καπιταλισμό. Δεν επιχειρούμε μόνο να καλύψουμε τις ανάγκες μας. Παλεύουμε να βαθύνουμε την αυτονομία. Ο αγώνας είναι ένας και έχει πολλές μορφές. Δεν μπορεί να διαχωρίζεται από τον αντικαπιταλιστικό αντικαθεστωτικό ταξικό αγώνα, δεν διαχωρίζεται από τον αγώνα για την κοινωνική επανάσταση και την κατάργηση της εκμετάλλευσης. Ο αγώνας χρειάζεται, υπομονή και συνεχή δουλειά. Η μάχη προϋποθέτει την υπέρβαση της ατομικότητας και δίνεται με συλλογικούς όρους μες στην κοινωνική και ταξική πάλη, διαβαίνοντας το μονοπάτι για την κοινωνική απελευθέρωση και την ανατροπή του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος που γεννά τον φασισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου